Εκπληκτικό! Να περπατάς στη δουλειά σου, στο δάσος και ξαφνικά να πέφτεις πάνω σε ένα τεράστιο λαχανόκηπο. Προφανώς αυτό είναι κάτι που δεν το συναντά κανείς κάθε μέρα στη ζωή του. Και δεν λέω για μας που ζούμε στην πόλη και είναι αδιανόητο, αν και πριν από 4Ο χρόνια, στα Σεπόλια, είχε ακόμα λαχανόκηπους.


Δεκαετία του '80 στο μέρος που σήμερα είναι οι εγκαταστάσεις του Μετρό, πολύ κοντά στον υφιστάμενο σήμερα σταθμό, θυμάμαι (το έζησα...) ήταν γεμάτος ο τόπος λαχανόκηπους. Είχε νερό από πηγάδια, ο Κηφισός ήταν δίπλα και μπορούσαν να τα ποτίζουν και να τροφοδοτούν την αγορά.


Φυσικά τώρα με την... ανάπτυξη, δεν υπάρχει ίχνος που να θυμίζει κάτι τέτοιο... Έτσι μας μένουν οι φωτογραφίες του Πέτρου για να μας θυμίζουν πως ακόμα και στις μέρες μας, υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με αυτά, ώστε να μη λείπει από το πιάτο μας το ταπεινό λάχανο.


Και είναι εντυπωσιακό πού βρήκαν να κάνουν όλη αυτή την υπερπαραγωγή, οι άνθρωποι. Καλλιέργησαν τη γη, ακριβώς στις παρυφές του δάσους. Και το χώμα, όντας παρθένο, έδωσε μεγάλα λάχανα. Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα μου άρεσε πολύ και θεώρησα ότι μπορεί να άρεσε και σας.


Κάπως έτσι γίνονται οι αναρτήσεις εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ... Την αρχή υπάρχει κάτι που κάνει το "κλικ" και μετά όλα παίρνουν το δρόμο τους, στο να γίνει η ανάρτηση. Κι αυτό το "κλικ" μπορεί να είναι άλλοτε η φωτογραφία, άλλοτε ο λόγος. Το πράγμα μοιράζεται.


Κρατάμε όλη αυτή την ομορφιά, του να καλλιεργεί κανείς τη γη και να χαίρεται όταν έρθει η ευλογημένη ώρα να πάρει τον καρπό της. Όσοι έχουν ασχοληθεί μ' αυτά ξέρουν τι κόπο χρειάζεται, κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες. Αλλά η ανταμοιβή είναι, τις περισσότερες φορές, μεγάλη...