Κι εμένα μ' αρέσει το πρωινό ξύπνημα. Μόνο που εμένα δεν με ξυπνά η ανάγκη για να πάω στη δουλειά, αλλά η διάθεση να εργαστώ για μένα και για το κέφι μου πρωινές ώρες. Έτσι, χωρίς ρολόι, μπορεί να προκύψει λίγο μετά τις 5 ή μετά τις έξι, ανάλογα. Αλλά, χωρίς ξυπνητήρι.


Αλλά φυσικά στην πόλη που μένω, με το σύμπλεγμα των πολυκατοικιών, είναι αδύνατον το μάτι σου να "περπατήσει" στο σκοτάδι πέρα από τον τοίχο του απέναντι σπιτιού ή πέρα από το αναμμένο φως κάποιου αγουροξυπνημένου ανθρώπου που ίσως δω από το παράθυρο μου.


Ο Πέτρος όμως που η δουλειά του τον θέλει νωρίς στο δάσος (γιατί ποιος μπορεί να εργαστεί το μεσημέρι;) και πρέπει να γυρίσει νωρίς έχει αυτό το πλεονέκτημα. Να δει το ξημέρωμα της μέρας, μ' αυτόν τον υπέροχο τρόπο που κατέγραψε στο κινητό του.


Ώρα έξι το πρωί και μόλις αρχίζει να ξημερώνει! Υπέροχο τοπίο... Μπορείς να καθίσεις λίγο και να θαυμάσεις τα έργα του δημιουργού. Να στοχαστείς, να κάνεις σχέδια, να ξεκινήσεις όμορφα και δημιουργικά τη μέρα σου, όπως ακριβώς ζητά Εκείνος από μας, με το παράδειγμα Του.


Δεν θέλω να πω πολλά... Δεν έχει και νόημα. Αυτό που έχει πιο πολύ αξία είναι να κάνουμε πότε - πότε μια στάση στη ζωή μας και να αξιολογούμε ψύχραιμα τα πράγματα, αυτό θα μας βοηθήσει να πάρουμε μια ανάσα ζωής και να συνεχίζουμε με αξιοπρέπεια τον καθημερινό αγώνα μας.