Πρόκειται για μια μοναδική εμπειρία, αχρείαστη να 'ναι... Να βρεθείς σε ένα δρόμο, πρωί ή κάποια άλλη ώρα της μέρας και να είναι τόσο πυκνή η ομίχλη γύρω σου που να μη βλέπεις, ως οδηγός, μπροστά σου και να μην αισθάνεσαι ασφαλής στο τιμόνι σου; Προσωπικά, μου έχει συμβεί και μάλιστα σε άγνωστο μέρος, βουνό με γκρεμούς.


Βέβαια, αυτές οι πανέμορφες φωτογραφίες έχουν παρθεί από τον φίλο μας Πέτρο και δεν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες. Είναι όμως πολύ όμορφες. Κι αυτός είναι ο λόγος που τις φιλοξενούμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ... Αν μη τι άλλο, ασυνήθιστες και πανέμορφες, έτσι δεν είναι;


Νομίζεις πως βρίσκεται σε έναν άλλον τόπο... Κι ας περνάς καθημερινά από εδώ για να πας στη δουλειά σου. Προφανώς για τον Πέτρο ο δρόμος δεν ήταν άγνωστος. Με την ευαισθησία όμως που διαθέτει, αποφάσισε να καταγράψει μερικά καρέ μέσα από την καμπίνα του αυτοκινήτου του.


Είναι σαν να ταξιδεύουμε μαζί του. Σαν να έχουμε ξεβολευτεί από τη θαλπωρή του γραφείου μας και να πηγαίνουμε μαζί του στο δάσος (αχ, πόσο θα το θέλαμε στ' αλήθεια να μπορούσαμε να το κάναμε, κάποια φορά!) Κι αυτή η στροφή! Πόση προσοχή θέλει, όταν η ορατότητα είναι περιορισμένη;


Το ίδιο "πρόβλημα" κι αργότερα, όταν χρειαστεί να φύγει κανείς από την άσφαλτο και να μπει στον χωματόδρομο ενός μικρού λόφου, όπου οι διαφορές επιπέδου είναι ορατές ακόμα και μέσα από την ομίχλη σε μικρή σχετικά απόσταση.. Ναι, δεν θέλει βιασύνη η οδήγηση...


Αλλά το αποτέλεσμα σε αποζημιώνει για όλες τις αγωνίες και τους φόβους... Δες τον κάμπο! Κυριολεκτικά, τοπίο στην ομίχλη... Μας κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση στην Ελλαδα με τη μεγάλη ηλιοφάνεια, επειδή τέτοια πράγματα δεν τα συναντάς συχνά. Αλλά είναι μοναδικά...