Πάει προς το τέλος του, σιγά - σιγά ο Αύγουστος... Αλλά εμείς, παρά τις δυσκολίες του που είχε λόγω κορονοϊού, θα κρατήσουμε τα καλά του. Θα επιμείνουμε να θυμόμαστε τα φρούτα του, σύκα και σταφύλια με ένα ακόμα μεγαλύτερο βάρος στα σταφύλια.


Αυτό το λένε φράουλα και είναι πολύ ωραίο. Εμένα μ' αρέσει πάρα πολύ, επειδή δεν είναι ιδιαίτερα γλυκό, όπως τα σουλτανιά, ας πούμε, αυτή την εποχή που έχουν ζαχαρώσει και τα τρυγούσαμε για να τα κάνουμε σταφίδες και να συνεισφέρουμε έτσι στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Σήμερα, ελάχιστοι στο χωριό κάνουν σταφίδες.


Όρεξη να έχεις και θα βρεις πάρα πολλά είδη σταφυλιών... Σας έχω μερικά εδώ, σ' αυτό το μικρό κιβώτιο. Αλλά βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, πιο τυχεροί είναι όσοι τα χαίρονται στον ουρανίσκο τους. Οι φωτογραφίες, απλά ανοίγουν την όρεξη. Δυστυχώς.


Όπως και να έχει το πράγμα, τα σταφύλια είναι από τα ωραιότερα φρούτα αυτής της εποχής... Ακόμα κι εμείς που ζούμε στην Αθήνα τα βρίσκουμε στη λαϊκή σε μια καλή τιμή, πια.. Βέβαια, αλλιώς είναι να μπορείς να πας στο αμπέλι σου και να το κόψεις να το φας, αλλά όλα δεν μπορείς να τα έχεις.


Ας είναι... Κρατάμε αυτή την ομορφιά, από τις ρόγες ενός σταφυλιού. Κι αν τα καταφέρουμε να πάμε στο οινοποιείο του DENEZI στην Αρχαία Νεμέας να δούμε από κοντά τη διαδικασία του πώς γίνεται το κρασί, θα είναι πολύ καλό... Οι άνθρωποι αυτοί, έχουν ποικιλιακά κρασιά σε καλές τιμές, με πάγκο στη λαϊκή της γειτονιάς μας.