«Πλαφόν» στα καύσιμα. Ε, και;
Ένα πολύ όμορφο τραγούδι που «κάτι λέει» σε μας τους μεγαλύτερους με την Αφροδίτη Μάνου. Βέβαια τώρα πια τέτοια φολκς βάγκεν σαν αυτό του τραγουδιού δεν υπάρχουν, αλλά η ταλαιπωρία είναι ίδια και με τα πιο σύγχρονα αυτοκίνητα αφού ακόμα κινούνται με βενζίνη…
Μ’ αρέσει που διαβάζω στον τύπο για την ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία στη βενζίνη και για τις σκέψεις της κυβέρνησης να διευρύνει το πλαφόν στην τιμή τους και σε άλλους νομούς πέρα από όσους ισχύει ήδη. Ακούω και αγανακτισμένους ραδιοφωνικούς παραγωγούς για το ίδιο θέμα.
Και η αλήθεια είναι ότι… ξεσάλωσαν αυτές τις μέρες. Σαν τα αρπακτικά μόλις νοιώσουν ότι ο Έλληνας θα «κάνει το σκατό του παξιμάδι» και θα πάει Σαββατοκύριακο εκτός Αθηνών με το Ι.Χ. τους, αυτόματα «σηκώνουν» τις τιμές τους.
Θα διευρύνουν λοιπόν το πλαφόν! Ε, και τι έγινε; Είναι ευχαριστημένοι εκεί που έχει εφαρμοστεί; Ελέγχουν αν οι πρατηριούχοι υγρών καυσίμων τηρούν τους νόμους; Ποιο κράτος θα κάνει ελέγχους; Σκορποχώρι είναι. Κανείς δεν ασχολείται. Κάθονται στις πολυθρόνες των γραφείων τους και δεν έχουν καμιά σχέση με τη ζωή.
Κι αυτό είναι το χειρότερο. Να αγνοείς την πραγματικότητα και να ζεις στο δικό σου κόσμο. Την ίδια ώρα που ο πολίτης βλέπει να εξανεμίζεται κι άλλο το ισχνό εισόδημά του με τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις.
Αλλά, ας μην είμαστε τόσο «αυστηροί» με τη συμπαθή τάξη των πρατηριούχων. Εδώ «υποχώρησαν» οι άνθρωποι και εκδίδουν αποδείξεις για τα καύσιμα που πωλούν. Ας τους καταλάβουμε επιτέλους, τι λούκι περνούν οι άνθρωποι. Αποδείξεις; Άκου πράγματα…
Το ζήτημα είναι να νοιώθει κανείς στον τόπο του πως τον σέβονται ως πολίτη και όχι ότι είναι το μόνιμο θύμα – στόχος.