Ο αγώνας τελειώσε. Οι "κοπρίτες" είναι οι... κυρίαρχοι και κυπελλούχοι. Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να φωτογραφιθούν όλοι μαζί σε μια αναμνηστική φωτογραφία...

Κι αφού φύτεψαν τα δεντράκια το πρωί του Σαββάτου, το απόγευμα της ίδιας μέρας αντί να ξεκουραστούν τα “παιδιά” του Συλλόγου μαζί με τα “παιδιά” από το χωριό πήγαν στο μικρό γηπεδάκι 5Χ5 και... έπαιξαν μπάλα. Πτώματα θα' ναι το βράδυ. Να δω με τι κουράγιο θα κάνουν Ανάσταση.

Αλλά έχουν πάθος και κάνουν το καλαμπούρι τους. Και η κερκίδα, καμιά 25αρία παιδιά όρθιοι, το διασκεδάζουν ανάλογα. Έχουν και χιούμορ. Τα ονόματα των ομάδων είναι “κομήτες” οι Αθηναίοι και “κοπρίτες” οι διαμένοντες στο χωριό.

Έχουν έτοιμα και τα κύπελλα απονομής στους νικητές και ηττημένους. Οργανωμένα πράγματα.

Βεβαίως το παιχνίδι δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο έτσι όπως το ξέρουν και το εννοούν οι άνθρωποι του αθλητισμού. Αλλά αυτό, δεν τους εμποδίζει να βάλουν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών για του χρόνου που θα έχουν και φανέλες.

Ο αγώνας έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον καθώς λήγει 10-10 (ούτε μπάσκετ να ήτανε...). Ο διαιτητής αποφασίζει πως το κύπελλο θα δοθεί με τη διαδικασία των πέναλτι.

Τελικά τυχεροί του παιχνιδιού ήταν οι... “κοπρίτες”. Έκαναν την ανατροπή και νίκησαν με ένα γκολ διαφορά. Αναμνηστικές φωτογραφίες κι αμέσως μετά στου “Βέγγου” για ένα ποτό. Εδώ ο αθλητισμός είναι πραγματικά πανηγύρι. Νικητές και ηττημένοι έφυγαν από το γήπεδο με το χαμόγελο. Και μαζί τους και οι φίλαθλοι...