Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε αναφερθεί στα όμορφα λουλούδια του Πέτρου Πατσαλαρήδη που ανακαλύπτει καθώς, η δουλειά του τον θέλει καθημερινά να κινείται μέσα στο δάσος. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε για τα άγρια κρινάκια... Ήταν στις 8 Δεκεμβρίου του 2019.


Το "κλικ" για τον Πέτρο, σε σχέση με τις σημερινές φωτογραφίες ήταν το χρώμα των λουλουδιών. Το σεβόμαστε. Έτσι λειτουργούν τα λουλούδια. Διαφορετικά για τον καθέναν μας. Η ομορφιά είναι σίγουρο ότι δεν είναι το ίδιο για όλους. Υπάρχει βέβαια μια κοινή αποδοχή, αλλά από εκεί και πέρα όλα αλλάζουν. Δείτε ΕΔΩ.


Πράγματι, εδώ που τα λέμε το μωβ χρώμα δεν είναι και τόσο συνηθισμένο. Και για κάποιους αδιευκρίνιστους λόγους, μερικοί θεωρούν ότι δεν είναι και τόσο χαρούμενο χρώμα. Λάθος! Οτιδήποτε κάνει την καρδιά μας να χαίρεται, είναι όμορφο. Οτιδήποτε δημιουργεί συναισθήματα, είναι υπέροχο... Δείτε ΕΔΩ.


Εμένα προσωπικά, ο Πέτρος, κάθε φορά που ανεβάζει κάτι στη σελίδα του στο Facebook από το δάσος, με ξαφνιάζει υπέροχα. Και με ξεβολεύει από την καθημερινότητα της πόλης, όπως την έχουμε συνηθίσει. Το μάτι μου ζητάει, τις θέλει τέτοιες αγνές, αληθινές, όμορφες εικόνες. Δείτε ΕΔΩ.


Μου θυμίζει τα αγνά, παιδιά χρόνια μου... Στο χωριό μου, βέβαια, δεν έχουμε δάσος. Το υψόμετρο είναι χαμηλό, μόλις 350 μέτρα. Αλλά και τώρα, όταν πάω, μ' αρέσει ο περίπατος στην εξοχή... Αυτή η ησυχία, η ηρεμία, η ομορφιά! Και το κελάηδημα των πουλιών. Δείτε ΕΔΩ, άλλο ένα δημοσίευμα από ανθισμένες λεμονιές, του φίλου μου Πέτρου.


Αν κι αυτό υο τελευταίο, το κελάηδημα, το έχω κι εδώ, στο σπίτι μου στην Αθήνα... Όχι, τα πουλιά που κελαηδούν δεν είναι αυτά τα άγρια. Δυο καναρίνια έχει ο γείτονας, ο Βασίλι. Και κάπου κοντά, ακούγονται κι άλλα. Τι όμορφα που είναι! Προετοιμαζόμαστε για το νέο σύστημα. Δείτε ΕΔΩ ένα ακόμα κομμάτι, από αγριολούλουδα του Φλεβάρη.