Ο φίλος μου, ο Πέτρος Πατσαλαρήδης από τη Χαλκίδα, έχει ένα ανεκτίμητο προνόμιο... Να είναι η εργασία του μέσα στο δάσος, ως ρητινοσυλλέκτης. Περνά λοιπόν ατέλειωτες ώρες εκεί, από το ξημέρωμα ως αργά μεσημέρι και καθώς είναι μοναχός, παρατηρεί τα πάντα γύρω του. Το εντυπωσιακό είναι ότι τα φωτογραφίζει και τα μοιράζεται με τους φίλους του.


Δετε τι είδε χθες, καθώς για άλλη μια μέρα, ήταν στην εργασία του. Είδε αυτό το φυτό, τόσο όμορφο και τόσο σπάνιο, το πλησίασε με αγάπη, χαμήλωσε στο ύψος του και το φωτογράφισε πολλές φορές και από διαφορετικές γωνίες. Εμείς τώρα που ζούμε στην τσιμεντούπολη της Αθήνας, πού να δούμε τέτοιες ομορφιές;


Τη φράση "αξία ανεκτίμητη" τη χρησιμοποιεί συχνά και όχι αδικαιολόγητα, ο φίλος μου ο Πέτρος. Ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει μέσα στην ασχήμια αυτού του κόσμου, μια τόσο ξεχωριστή ομορφιά και μάλιστα άγρια, στο δάσος. Δηλαδή για να το πούμε απλά, δεν μόχθησε κανείς άνθρωπος, για να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα...


Φαντάζομαι θα ασχολήθηκε αρκετά, γιατί και μένα μου πήρε πολύ ώρα, θαυμάζοντας τη δημιουργία, χωρίς να ξεχνώ να αποδώσω στον Δημιουργό όλο τον αίνο που του αξίζει. Προσέξτε παρακαλώ λεπτομέρειες και καθαρότητα σε όλη αυτή την ομορφιά, που ο Πέτρος έχει αποτυπώσει στο φακό του. Είμαστε ευγνώμονες για το ότι τις μοιράστηκε μαζί μας!


Για μένα, όλα αυτά είναι κομμάτι μιας αληθινής ευλογίας. Χορταίνουν τα μάτια μου, να βλέπουν γύρω μου... Και επειδή μου λείπει η εξοχή που τόσο αγαπώ, κάθε φορά που πέφτω πάνω σε τέτοιες φωτογραφίες του Πέτρου, αισθάνομαι πολύ όμορφα και ευχαριστώ Εκείνον που έχει δώσει όλη αυτή την ομορφιά για την τέρψη των ανθρώπινων ματιών.


Ευχαριστώ, για άλλη μια φορά, τον καλό μου φίλο. Δεν πρόσθεσε τίποτα σ' αυτή την απέριττη ομορφιά. Απλά κατέγραψε το εξαιρετικό αγριολούλουδο που δεν ξέρω καν πώς το λένε. Και τι σημασία, θα μου πείτε, μπορεί να έχει το όνομα του.; Οι άνθρωποι τα δίνουν, απλά για να τα ξεχωρίζουν από τα χιλιάδες άλλα, υπέροχα ήδη φυτών. Να είσαι καλά, Πέτρο!