Έχουμε μια φίλη μας αναγνώστρια, του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, από την περιοχή της Ηπείρου, τη Φρειδερίκη. Αρέσει και σε κείνην όπως και σε μας, να περπατά στη φύση, αλλά η ηλικία της τη βοηθάει ίσως να το κάνει πιο συχνά. Και «ανακαλύπτει» σ’ αυτές τους περιπάτους της, ανεπανάληπτες ομορφιές.


Σε μια τέτοια βόλτα της είναι που είδε και φωτογράφησε αυτές τις κίτρινες παπαρούνες. Η ίδια μας γράφει ότι τις έχει δει μόνο στη Βόνιτσα, την Πρέβεζα και τη Λευκάδα. Και όπως πρόσεξε, πάντα αυτές φυτρώνουν κοντά στη θάλασσα. Δεν είναι εκπληκτικό; Και βέβαια είναι, όπως κι αν το δει κανείς.


Το ψάξαμε λίγο το θέμα στο διαδίκτυο. Ξέραμε ότι ο μεγάλος Δημιουργός έχει δώσει τεράστιες ποικιλίες, από κάθε είδους φυτό. Και μάλιστα από το ίδιο είδος, τόσο διαφορετικά χρώματα. Κοιτάξετε όμως τι ανακαλύψαμε: Η κίτρινη παπαρούνα ή Glaucium flaves, όπως ονομάζεται επιστημονικά, είναι ένα φυτό που στο παρελθόν είχε πολλές χρήσεις.


Κι αυτό, λόγω των ιδιοτήτων του που έχουν οι σπόροι, το εκχύλισμα, τα άνθη και τα φύλλα του. Πρόκειται για ένα πολυετές φυτό που ανθίζει από την Μάιο ώς τον Αύγουστο και όπως λέει και η Φρειδερίκη, σε ηλιόλουστα μέρη της Μεσογείου. Κατ’ αρχήν οι σπόροι, είναι πολύ σπουδαίοι..


Αυτοί βγάζουν, αν επεξεργαστούν, ένα λάδι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη σαπωνοποιία, αλλά και ως καύσιμο στους λύχνους. Όσοι είναι από χωριά, ξέρουν τι είναι οι λύχνοι, επειδή σίγουρα τους είχαν χρησιμοποιήσει πριν το ηλεκτρικό ρεύμα μπει για τα καλά στη ζωή μας, για φωτισμό στο σπίτι.


Στην αρχαιότητα, βέβαια, το φυτό αυτό χρησιμοποιήθηκε ως ισχυρό φάρμακο κατά των παθήσεων του ήπατος και των εντέρων. Στην παραδοσιακή ιατρική, λέγεται πως μπορεί να προκαλέσει αύξηση της έκκρισης χολής, γεγονός που το κάνει χρήσιμο για την αντιμετώπιση προβλημάτων της χοληδόχου και του ήπατος.