Η Ειρήνη στο περβάζι του “Καθολικού” με φόντο ένα μέρος της Στεμνίτσας...

Ξεκινήσαμε για καφέ στο “Καθολικό”. Ο ήλιος είναι όμορφος και η Ειρήνη δε χάνει την ευκαιρία, μαζί με τον καφέ και το τοστ που πήρε για πρωινό στις 12 το μεσημέρι να βγάλει και μια αναμνηστική φωτογραφία με φόντο τη Στεμνίτσα.

Είναι πάντα όμορφο αυτό το χωριό. Χτισμένο στις πλαγιές των μικρών βουνών, αμφιθεατρικά, με πέτρα και κεραμιδένιες στέγες, μοιάζει με... αληθινό χωριό, έτσι όπως μπορεί να το ονειρευτεί κανείς.

Το πλάτωμα του “Καθολικού” είναι γεμάτο από κόσμο που ήρθε να πιει τον καφέ του. Τα παιδιά τρέχουν και παίζουν. Ο ήλιος είναι προκλητικά ωραίος. Τα δέντρα δεν έχουν βγάλει ακόμα πρασινάδες και δεν υπάρχει ίσκιος. Αν είχε θα' ταν ακόμα καλύτερα. Γιατί δεν ξέρεις τι μπορεί να σου κάνει αυτός ο ήλιος.

Έχω πάρει τις εφημερίδες μου από το περίπτερο της πλατείας κι ανάμεσα στον καφέ ρίχνω μια ματιά. Ο νεαρός που σερβίρει τα' χει ψιλοπαίξει από τον κόσμο. Έχει φέρει τους καφέδες και μετά από δέκα λεπτά έφερε το τοστ στην Ειρήνη.

Τα γυαλιά μου έχουν σκουρίνει από την υπερβολική ηλιοφάνεια. Στο διπλανό τραπέζι οι ντόπιοι σχολιάζουν την απόφαση του εκκλησιαστικού συμβουλίου να κάνει, ο παπάς του χωριού, αλλού φέτος Ανάσταση.