Πραγματικά δεν έχει την παραμικρή υπερβολή ο τίτλος του σημερινού δημοσιεύματος. Ίσως μάλιστα είναι και λίγος, για να καλύψει όλο αυτό που ζήσαμε χθες, περπατώντας στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου, εκεί γύρω στις 11 το πρωί και μέχρι τις 12:30. Αυτή ήταν μια από αυτές τις εικόνες. Είναι λίγο πριν το Cine "Θησείο".


Και λίγο πιο κάτω, αυτή την εικόνα των κλειστών καφέ, προσωπικά δεν την είχα ξαναδεί κυριακάτικα, στον μισό αιώνα που ζω στην Αθήνα. Ήταν κάτι συγκλονιστικό! Μαζεμένες οι ομπρέλες και οι καρέκλες που με τον καλό καιρό που είχε και την ηλιοφάνεια, θα έπρεπε να σφύζουν από ζωή. Αλλά φαίνεται ότι προσαρμοζόμαστε σιγά - σιγά.


Κρατήστε τις, ως ιστορικές, αυτές τις φωτογραφίες... Όταν με το καλό περάσει όλη αυτή η δοκιμασία, θα έχουμε να το λέμε πως μια Κυριακή (στις 15/3/2020) είδαμε έτσι τα καφέ στο Θησείο. Ελάχιστοι, οι άνθρωποι που κυκλοφορούν... Και οι ξένοι έχουν μαζευτεί και οι Έλληνες είναι λίγοι. Αλλάζει η καθημερινότητα όλων μας.


Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μάλλον όλοι χρειάζεται να το αντιληφθούμε και να μη χαλαρώνουμε... Ακόμα και η βόλτα μας ή το περπάτημα, σε μέρη που αγαπούμε και μας αρέσει, θα χρειαστεί να γίνεται πολύ προσεκτικά. Εμείς ήμασταν αποφασισμένοι, αν είχε πολύ κόσμο, να φεύγαμε. Τελικά δεν χρειάστηκε... Μετρημένοι στα δάκτυλα ήταν...


Δεν μπόρεσα να κρατηθώ... Με το κινητό μου τηλέφωνο κατέγραψα αυτή την... ερημιά. Μοναδικό φαινόμενο στο πιο πολύβουο σημείο της Αθήνας, στο ιστορικό κέντρο της... Και καλό σημάδι, ότι στην ανάγκη, ακόμα τελικά ακολουθούμε τις οδηγίες. Αλλά η σοφία θέλει να μην πιεζόμαστε από τα γεγονότα για να υπακούμε.


Δεν ξέρω αν το είδατε, αλλά ακόμα και ο... Ρουβίκωνας έκλεισε την κατάληψη στο ΒΟΧ στην πλατεία Εξαρχείων! Ότι δεν κατάφεραν τα ΜΑΤ, τόσους μήνες τώρα, το πέτυχε ο κορονοϊός Covid-19. Μάθημα για μας: Η υπακοή και η εφαρμογή, όσων μας λένε, είναι οι καλύτερες ιδιότητες πάνω στις οποίες αξίζει να δουλέψουμε.