Πέρασμα από το Πέραμα στη Σαλαμίνα με το μικρό φέρυ μια όμορφη χειμωνιάτικη μέρα...
Το έχω πει πολλές φορές και το εννοώ... Αυτό το μικρό ταξίδι, ανάμεσα στο Πέραμα και τη Σαλαμίνα και η επιστροφή του, μ' αρέσει πάντα. Και το κάνω κάθε φορά που έχω να "στήσω" μια νέα εφημερίδα της Π.Ο.Σ.Σ. Εκεί είναι η Πόπη και της πηγαίνω την ύλη. Και στο δρόμο μου συναντώ τέτοιες εικόνες.
Μπορεί να είναι λίγο κουραστικό, επειδή χρησιμοποιώ τη μηχανή μου γι' αυτό το ταξίδι, κοντά μια ώρα διαδρομή από το σπίτι μου κι άλλο τόσο η επιστροφή. Αλλά ο πλούς σε αποζημιώνει. Δεν άντεξα και πήρα κι αυτή τη φορά μερικές φωτογραφίες... Σε δυο μήνες, σε ανοιξιάτικο φόντο, θα το ξανακάνω, αν είμαστε καλά.
Μπροστά μου είναι τα Παλούκια, το λιμάνι της Σαλαμίνας. Την Πέμπτη το μεσημέρι που έκανα αυτή τη διαδρομή ο καιρός ήταν πολύ καλός. Τόσο, που δεν κάθισα μέσα αλλά έξω, κάτω από τον ήλιο... Έτσι είναι αυτή την εποχή, οι διακυμάνσεις. Απίστευτα μεγάλες. Ζέστη, κρύο, ξανά ζέστη και ξανά κρύο....
Εκείνη τη μέρα πάντως, είχα όρεξη και έπαιξα λίγο με το κινητό μου τηλέφωνο. Τι πλάγιες, τι όρθιες φωτογραφίες, όλες τις δοκίμασα. Αν και ήμουν μόνος μου, ποτέ στην ουσία, σε τέτοιες όμορφες διαδρομές, δεν νιώθεις έτσι. Υπάρχουν πράγματα που γεμίζουν τις στιγμές και τις κάνουν ακόμα πιο όμορφες.
Δες μια θάλασσα! Λάδι... Όλα γύρω είναι όμορφα. Έτσι ωραία πήγαν και τα πράγματα στο ραντεβού μου για να παραδώσω την ύλη. Ο σύζυγος της Πόπης, με περίμενε και καθώς του την παρέδωσα, έκοψα την επιστροφή μου με το επόμενο καραβάκι. Με το Protoporos X πήγα στα Παλούκια και με το Protoporos XL γύρισα στο Πέραμα.
Αυτή την ομορφιά κρατάω... Εικόνες που χαράζονται μέσα μου, που τις ζω, όπως μ' αρέσει να ζω την κάθε στιγμή, άλλωστε και να απολαμβάνω καθετί που αποτελεί κόπο των χεριών μου. Γύρισα κουρασμένος σπίτι. Αλλά ένας μικρός μεσημεριανός ύπνος με έφερε στα ίσια μου. Για να συνεχίσω απρόσκοπτα το πρόγραμμα μου.