Χειμώνας και μερικά δέντρα τολμούν να δείξουν την ομορφιά τους και τον αγώνα για ζωή...
Είναι στιγμές που παίρνουμε μαθήματα από τη φύση... Αν και χειμώνας, χθες ήταν μια μέρα όμορφη. Μπορούσες να περπατήσεις, να βγεις χαλαρά μια βόλτα. Κάπου εκεί έξω, υπάρχουν πράγματα που μας υπενθυμίζουν συνεχώς πως, όπως κι αν είναι τρικυμισμένη η καρδιά μας, η ζωή συνεχίζεται...
Θα μπορούσε να είναι το μικρό παρκάκι στην πλατεία Αττικής ή μιας οποιαδήποτε πόλης στην Ελλάδα. Δείτε λίγο, παρακαλώ... Μετά τις βροχές, λίγος ήλιος, αρκεί για βγει χορτάρι και λίγο ήλιος, αρκεί για να μας κάνει να νιώσουμε καλά. Να αδειάσουμε το μυαλό μας από τα προβλήματα.
Και κάποια δέντρα, μικρά ή μεγάλα σαν αυτά που μοιάζουν με φτέρες, μπορούν να μας αλλάξουν τη διάθεση... Δοκιμάστε το και θα δείτε πώς λειτουργεί... Στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ δεν βάζουμε πράγματα που είναι δυνατόν να συμβούν. Προσγειωμένο καθώς είναι κοντά στην πραγματικότητα, μιλά για πράγματα που γνωρίζει ότι συμβαίνουν.
Ο δρόμος, μπροστά, είναι η Λιοσίων. Ένας δρόμος που εξυπηρετεί πολλές συνοικίες. Δεν θα τον δείτε ποτέ χωρίς κίνηση... Αλλά αν βρεθείτε εκεί, προσπαθήστε να μην φτάσει το οπτικό σας πεδίο μέχρι εκεί. Μείνετε στα όρια του μικρού πάρκου. Και σηκώστε τα μάτια σας, ψηλά στα δέντρα.
Ή μείνετε με τα μάτια σας προσηλωμένα σε ότι υπάρχει, σε πράσινο, γύρω σας... Αυτό είναι που θα σας δώσει χαρά, ελπίδα και δύναμη να ξεπεράσετε προβλήματα και ζητήματα που ίσως σας καταβαρύνουν... Συμβαίνουν σε όλους μας, αυτά. Και ας μην παραβλέπουμε τη σοβαρότητα τους...