Μικρές αγγελίες με δωρεάν προβολή στους στύλους πέριξ του σταθμού Αττικής του Μετρό
Πολλές φορές περνάω από αυτό το σημείο... Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα προσέξει ιδιαίτερα, επειδή ίσως δεν με ενδιέφερε προσωπικά. Το πρόσεξα όμως χθες και το κατέγραψα, οπότε το μέγεθος του πράγματος με έπεισε ότι, προφανώς, υπάρχει μεγάλη ανάγκη στη διαφήμιση που καλύπτεται και μ' αυτόν τον τρόπο.
Διάλεξα έναν σταθμό του Μετρό, αυτόν της Αττικής. Και κατέγραψα έξι (6) κολώνες από τη μια κι από την άλλη μεριά της οδού Λιοσίων... Εδώ μπορείτε να δείτε απέναντι τον Μαρμαρίδη που βρίσκεται μπροστά από μια εξόδους του... Όλες οι κολώνες είναι γεμάτες διαφημίσεις. Κακόγουστες και χωρίς μέτρο.
Οι στάσεις των διερχόμενων λεωφορείων, είναι επίσης πρόκληση... Χιλιάδες μάτια θα τις δουν. Και ίσως αξιοποιήσουν το περιεχόμενο τους. Αν κι εδώ που τα λέμε πώς να βγάλεις άκρη μέσα σ' αυτό το σκορποχώρι των ατάκτως εριμμένων πληροφοριών, όπου πάνω απ' όλα τα τηλέφωνα για επικοινωνία, είναι αυτά που τονίζονται.
Δεν ξέρω, δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ, για να δω πόσο αποδοτική μπορεί να είναι αυτού του είδους η διαφήμιση, αλλά η δωρεάν διαφήμιση τους έχει αυτούς τους κινδύνους. Να έρθει ο επόμενος βιαστικός και να κολλήσει ακριβώς πάνω στο στη δική σου κι έτσι να σε καλύψει. Δεν υπάρχουν κανόνες, ούτε και σεβασμός σε δικαιώματα.
Κι εδώ στη στάση των λεωφορείων με δρομολόγια για Αθήνα, όπου κατεβαίνουν πάρα πολλοί άνθρωποι καθημερινά για να πάρουν το Μετρό ή τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο ακόμα κι αυτές οι μικρές κολώνες είναι γεμάτες από αυτοκόλλητες διαφημίσεις. Πραγματικά δεν ξέρω αν εξυπηρετούν σε κάτι, καθώς ο ένας κολλάει πάνω στον άλλον.
Ακόμα και πάνω στα φανάρια έχουν βάλει διαφημίσεις! Είναι, βλέπεις, πέρασμα. Διάβαση των πεζών. Σου λέει "κάποιου το μάτι του θα πέσει εδώ". Ναι, όπως σε όλα, είμαστε κι εδώ υπερβολικοί. Καταλαβαίνω την πρόκληση του δωρεάν, αλλά το μέτρο ήταν πάντα καλό να το κρατάμε και αποδοτικό, εν προκειμένω στη διαφήμιση.