Η φύση έχει τραβήξει το δικό της δρόμο κι αγκομαχά ν' ανθίσει...

Μεγαλοβδομάδα σήμερα. Ξεκίνησε με τη Μεγάλη Δευτέρα. Με λίγους ανθρώπους στους δρόμους. Τι, κάθισαν και οι γονείς μαζί με τα παιδιά στα χωρια; Πού, τέτοια πολυτέλεια... Θα ξαναπάνε τη Μεγάλη Παρασκευή για την Ανάσταση...

Εγώ θα συνεχίσω με τις σημειώσεις που κράτησα το Σαββατοκύριακο...

Ένα άλλο σημείο που παρατήρησα το διήμερο είναι ότι όσο ήλιο και ζέστη βγάζει, αυτές τις ανοιξιάτικες μέρες, τόσο κρύο κάνει το βράδυ.

Στο γραφείο δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Έχουν ρυθμίσει τη θερμοκρασία μόνιμα στους 18 – 20 βαθμούς και πού να νοιώσεις τη διαφορά...

Στην επαρχία όμως τα πράγματα είναι πιο... καθαρά! Ο ήλιος φέρνει ζέστη που θέλει προσοχή για να μην... κρυώσεις, αλλά η νύχτα φέρνει κρύο. Κι όσο κι αν η βραδιά είναι γλυκιά, όσο κι αν φοράς το δερμάτινο μπουφάν θα υποκύψεις γρήγορα στον πειρασμό να τα μαζέψεις και να πας κοντά στη σόμπα που καίει...

Ο χειμώνας έχει πατήσει αντιπάτι, δεν χαλαρώνει, αντιστέκεται, δεν αφήνει έδαφος γιατο καλοκαίρι... Κι αυτό, όταν θα έρθει η ώρα θα κάνει την τελειωτική του έφοδο και θα φέρει απότομα τη ζέστη.

Εδώ θα' μαστε και θα το δούμε αυτό... Δε χωρά καμιά αμφιβολία.

Αυτές οι μέρες έχουν τη δική τους μοναδική ομορφιά. Φτάνει να' χεις τα μάτια ανοιχτά να τη δεις....