Άγρια κρινάκια, στο δάσος. Έτσι όπως τα είδε ο φίλος Πέτρος που είναι κάθε μέρα σ' αυτό...
Την είδα πάλι χθες, την ανάρτηση του Πέτρου Πατσαλαρήδη. Είναι ένα άγριο κρινάκι, που μας άφησε άναυδους για την απλότητα και την ομορφιά του... Και το κράτησα για να το μοιραστώ μαζί σας, "ντύνοντας" το με κάποια σχόλια, από καρδιάς. Κάτι που κάνω, άλλωστε, κάθε φορά στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.
Είναι υπέροχο που το μάτι του είναι εξασκημένο στη λεπτομέρεια... Και πιο πολύ, που είναι σε θέση να την απομονώσει και να μας τη δώσει, όπως άλλωστε και κάνει. Πάντα. Με κάποια αφορμή, κάθε φορά... Τη χιονισμένη Δίρφυ απέναντι, τα βαριά σύννεφα που ετοιμάζονται να φέρουν βροχή κ.α.
Το ξανακοιτάζω. Κάντε το κι εσείς, βγάζοντας όλες τις σκέψεις από το μυαλό σας. Και παρατηρήστε, λεπτομέρειες... Προσέξτε το περιβάλλον που αναπτύσσεται αυτό το άγριο κρινάκι. Δεν φρόντισε να το σπείρει κανείς, ούτε το καλλιέργησε. Έγινε "από μόνο του", ανάμεσα στα ξερόκλαδα της γης.
Ο Πέτρος χαμήλωσε πολύ και προσπάθησε να το φωτογραφίσει από όλες τις πλευρές του... Να δώσει όλη αυτή την ομορφιά που ο αληθινός Θεός, Ιεχωβά, του έδωσε και που θα ζήλευαν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι προσπαθούν να περιποιηθούν τον εαυτό τους προβάλλοντας τα φυσικά χαρακτηριστικά τους.
Ο Ιησούς τα έφερε ως παράδειγμα στην επί του όρους ομιλία του. Λέει εκεί: Παρατηρήσατε τα κρίνα του αγρού πώς αυξάνουσι· δεν κοπιάζουσιν ουδέ κλώθουσι. ... —Ματθ. 6:28, 29. «Τα κρίνα του αγρού» πιθανώς περιλαμβάνουν αρκετά ζωηρόχρωμα λουλούδια που εμφανίζονται στην ύπαιθρο της Γαλιλαίας.
Ως προς το «μάθημα» που διδάσκει αυτό το παράδειγμα, ο Ιησούς δηλώνει: Αν λοιπόν ο Θεός ντύνει έτσι τη βλάστηση του αγρού, η οποία σήμερα υπάρχει και αύριο τη ρίχνουν στη φωτιά, πόσο μάλλον θα ντύσει εσάς, ολιγόπιστοι! —Ματθ. 6:30. Αντιληπτό, φαντάζομαι. Ευχαριστούμε πολύ Πέτρο που μας το θύμησες.