Η ζωή είναι όμορφη και κάθε μέρα είναι διαφορετική, αλλά πώς υποφέρεται αυτό το σύστημα;
Χαιρόμαστε και ευχαριστούμε τον Θεό για το δώρο της ζωής με το ξημέρωμα κάθε μιας καινούριας μέρας... Είδα χθες αυτές τις όμορφες φωτογραφίες που είχε τραβήξει ο φίλος μου, Πέτρος Πατσαλαρήδης, κάπου στο δάσος, όπως γράφει... Και μου ήρθαν μερικές σκέψεις, για να τις ντύσω με λόγια.
Λέω, ας πούμε, πόσο μεταβαλλόμενη είναι ή ζωή, όπως την ξέρουμε... Δεν είσαι ποτέ σίγουρος για το ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Και δεν μπορείς να κάνεις σχέδια... Όλα, μπορεί να ματαιωθούν από τη μια στιγμή στην άλλη, από απρόβλεπτους παράγοντες... Και όντως, δεν προσευχόμαστε τυχαία να αλλάξει αυτή η κατάσταση.
Θέλουμε να αισθανόμαστε ασφαλείς, σίγουροι για ότι κάνουμε... Αλλά είναι αδύνατον σ' αυτό το σύστημα πραγμάτων που ξέρουμε καλά ποιος το χειραγωγεί... Κλέφτες, απατεώνες, "άνθρωποι" που επιδιώκουν το εύκολο κέρδος μέσα από την κλοπή είναιγύρω μας, δίπλα μας, παντού. Θλιβερό απομεινάρι, ενός κόσμου που φεύγει και χάνεται.
Ναι, αγαπούμε τη ζωή, αλλά μια ζωή που θα δίνει χαρά ακόμα και στις μικρές στιγμές μας και δεν θα σκορπά τον φόβο, τον πανικό. Δεν θα προσβλέπει σε ότι πιο μαύρο υπάρχει, αλλά θα θέλει να λειτουργεί στο φως, με όλη τη διαφάνεια που έχουν οι άνθρωποι που δεν φοβούνται τίποτα.
Μπορεί να είναι όμορφο κάθε ξημέρωμα, αλλά δεν μπορείς πια να κάνεις σχέδια και όνειρα και να είσαι σε θέση να το υλοποιήσεις. Οι άνθρωποι είμαστε αδύναμοι και δεν μπορούμε να επηρεάσουμε καταστάσεις. Λυπόμαστε, κλαίμε, πονούμε, αλλά τα πράγματα δεν αλλάζουν. Επάνω που ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε με χαρά, πράγματα.