Ο Γιώργος επέστρεψε ασφαλής στον τόπο του, το σπίτι του, στον άνθρωπο του, την Αστρίντ...
Ήταν μια δύσκολη μέρα η χθεσινή, από συναισθηματική άποψη. Έπρεπε να συνοδέψουμε τον Γιώργο στο αεροδρόμιο από όπου ο Γιώργος θα έκανε το ταξίδι της επιστροφής για το σπίτι του. Και φυσικά ήμασταν κοντά του. Και η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη, στον αποχαιρετισμό των αδελφιών.
Βρήκαμε χρόνο να καθίσουμε λίγο σε ένα καφέ πριν περάσει από τον έλεγχο των αποσκευών του και περπατήσει ως το τη θύρα Β-30 από όπου θα αποβιβαζόταν στο αεροσκάφος της AEGEAN που θα τον πήγαινε πίσω στο σπίτι του. Και μια τουρίστρια που περνούσε από εκεί, της ζητήσαμε και μας φωτογράφισε.
Νωρίτερα τους είχα φωτογραφήσει εγώ... Όσοι έχουν ταξιδέψει με αεροπορικές εταιρίες για τους προορισμούς τους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, ξέρουν τι σημαίνουν μερικά λεπτά χαλάρωσης, ενώ έχεις παραδώσει τις αποσκευές σου και περιμένεις απλά την ώρα της επιβίβασης...
Νωρίτερα ο Γιώργος τσέκαρε το εισιτήριο του στα γκισέ της AEGEAN και παρέδωσε τη βαλίτσα του... Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά. Κανένα πρόβλημα δεν προέκυψε κι αυτό ήταν καλό για την ψυχολογία του... Είχε μπροστά του ταξίδι μεγάλο και έπρεπε να είναι καλά.
Εδώ, στη γραμμή αναμονής... Τις περισσότερες φωτογραφίες του τις τράβηξα χωρίς να τις αντιληφθεί... Ο στόχος ήταν να ήταν αυθεντικές, όπως δηλαδή συμβαίνει στη ζωή, χωρίς να είναι στημένες, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, επειδή ίσως αυτό κολακεύει τους ανθρώπους.
Η τελευταία φωτογραφία λίγο πριν πάρει το δρόμο του για το αεροπλάνο. Αμέσως μετά κι εμείς πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι μας. Από δω και πέρα, αρχίζουν να λειτουργούν οι αναμνήσεις. Ας τις ξαναδούμε μαζί ακολουθώντας αυτό ΕΔΩ τον σύνδεσμο.