Ένα κυριακάτικο φθινοπωρινό πρωινό, στο κέντρο της Αθήνας, Πανεπιστημίου, Ακαδημίας
Στάση Ακαδημίας. Κυριακή πρωί με έναν καιρό που, χωρίς να του λείπει ο ήλιος, παρέπεμπε στο φθινόπωρο. Χθες, έζησα όμορφες καταστάσεις, καθώς ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων, κυρίως ξένων τουριστών, σταματούσε εδώ να φωτογραφηθεί. Να έχει να πάρει όμορφες αναμνήσεις στην επιστροφή, στον τόπο του.
Τους παρατηρούσα που πρόσεχαν πολύ τα μνημεία, μπροστά στα προπύλαια του Πανεπιστημίου και στη συνέχεια έψαχναν να βρουν τη σωστή γωνία, κατά την εκτίμηση τους, για να φωτογραφηθούν. Συνήθως από κάποιον φίλο τους, όπως σ' αυτή τη φωτογραφία, αλλά και σέλφι.
Συνεχώς η ίδια επαναλαμβανόμενη εικόνα, απλά με άλλους "κομπάρσους". Ίσως έτσι να μιλάγαμε, αν επρόκειτο για το γύρισμα μιας ταινίας, αλλά εδώ η ίδια η ζωή σκηνοθετεί την καθημερινότητα της. Κι αυτή την έκανε ακόμα πιο ωραία, αφού είχες την αίσθηση ότι όλα γίνονταν, τελείως αυθόρμητα. Και γίνονταν...
Δε χρειάστηκε και πολύ χρόνο, για να τραβηχτούν αυτές οι έξι φωτογραφίες. Μόλις δέκα λεπτά, ήταν αρκετά. Και ήταν Κυριακή με μειωμένη κίνηση από τις καθημερινές αλλά αυτό δεν προβλημάτισε καθόλου τους επισκέπτες, κάθε χρώματος, να εκφραστούν. Τα έχει αυτά, η Ελλάδα...
Είμαι βέβαιος πως, ίσως κι εσείς να έχετε σταθεί στο συγκεκριμένο σημείο, καθώς κάνετε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και να νιώσατε την ανάγκη να πάρετε μια φωτογραφία με τον εαυτό σας μέσα ή τον άνθρωπο σας. Ακόμα κι αν μένετε σ' αυτή την πόλη, αυτό μπορεί να γίνει.
Σκέψου τώρα, να είσαι ξένος που έχεις έρθει στην Ελλάδα ως τουρίστας... Ασφαλώς και δεν θα έχανες μια τέτοια ευκαιρία... Όλα αυτά τα κτίρια με την αρχαία αρχιτεκτονική, θυμίζουν και παραπέμπουν σε έναν πολιτισμό που κάποτε κυριάρχησε στον τότε γνωστό κόσμο... Οπότε;