Από την Φοινικούντα, ας πάμε λίγο πιο βόρεια, στην ορεινή Νάουσα, ανάμεσα στα έλατα
Το ότι μας αρέσουν τα ταξίδια είναι αλήθεια. Ωστόσο θα πρέπει να έχουμε διάκριση όταν διαβάζουμε κάτι στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ... Όταν παρουσιάζουμε κάτι εδώ δε σημαίνει ότι αποτελεί πάντα, δική μας, προσωπική εμπειρία... Μακάρι να ήταν έτσι! Αλλά για πάρα πολλούς λόγους και πρακτικούς, αυτό είναι αδύνατον.
Πολλές φορές, λοιπόν, χρησιμοποιούμε υλικό από φίλους μας, σε συνεννόηση μαζί τους. Υλικό που το είδαμε να το έχουν ανεβάσει στις σελίδες τους στα κοινωνικά δίκτυα και μας άρεσε και θέλαμε να το μοιραστούμε μαζί σας... Αυτό τώρα, δεν χρειάζεται και σπουδαία διάκριση, για να το καταλάβετε.
Μόνο να μην είσαστε βιαστικοί... Και να μην κοιτάζετε τους τίτλους μόνο και τις φωτογραφίες, επειδή δεν θέλετε να διαθέσετε και πολύ χρόνο για διάβασμα... Αλλά δείτε. Αφιερώνουμε χρόνο για να γράψουμε μερικά πράγματα. Δεν θα ήταν και τόσο κακό, εσείς που φτάνετε ως εδώ, να ασχοληθείτε λίγο...
Έτσι κάναμε το αφιέρωμα μας στο μεγάλο δάσος με τις βελανιδιές στη Φολόη της Ηλείας. Και έτσι "βρεθήκαμε" στη Φοινικούντα της Μεσσηνίας... Με την ίδια "ευκολία" σήμερα σας πάμε στη... Νάουσα... Και σας παρουσιάζουμε μια βόλτα της φίλη μας, Ελένης Τράιου, όπως την κατέγραψε μέσα από το μεγάλο δάσος με τα έλατα.
Γράφει η ίδια: Διασχίζω το δάσος και η βλάστηση είναι πυκνή, ανάλογα με το υψόμετρο! Για να βρεθεί κανείς στου Αλιότζια, σε μεγάλο υψόμετρο με έλατα, είναι σαν η γνωριμία με τον Παράδεισο! Τώρα δείτε φωτογραφίες της καθόδου! Πυκνή βλάστηση και δέντρα 30 μέτρων! Απολαύστε.
Αυτή, είναι η Ελένη! Κι αυτός είναι ο τόπος της, η Νάουσα. Που, όπως όλοι μας για τους δικούς μας τόπους, τον αγαπάει ιδιαίτερα... Γραφεί: "Κάθομαι στην μέση του δάσους και αφουγκράζομαι τους μυστικούς ήχους!" Εμείς να δεις Ελένη τι εισπράξαμε από τις φωτογραφίες σου... Σε μια εποχή που στην Αθήνα η ζέστη είναι ακόμα πολύ δυνατή...