Μπήκαμε μέσα, στις κλειστές πια, φυλακές του Ξενοφόντα, στη Χαλκιδική… Να σας δείξουμε;
Σας δώσαμε ήδη το πρώτο ρεπορτάζ από τις φυλακές της Κασσάνδρας. Δείτε ΕΔΩ για να το θυμηθείτε. Και τώρα ελάτε μαζί μας να σας ξεναγήσουμε στις κλειστές πια, φυλακές του Ξενοφόντα… Εδώ που ξυπνήσαμε μνήμες σε αδελφούς μας οι οποίες προκειμένου να μη διαρρήξουν την ακεραιότητα τους με τον Θεό, προτίμησαν τη θητεία στις αγροτικές φυλακές.
Και τώρα, ελάτε να μπούμε στο εσωτερικό του Ξενοφόντα… Βήμα – βήμα, όπως του πρέπει… Σας το υποσχεθήκαμε άλλωστε. Κι στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ κρατάμε τις υποσχέσεις μας… Οπότε οφείλουμε να το κάνουμε πράξη. Και το κάνουμε με το σημερινό δημοσίευμα και με ένα άλλο για τις φυλακές Καρακάλλου. Αυτή είναι μια είσοδος από την κεντρική εσωτερική αυλή των φυλακών. Τη διαβήκαμε ανενόχλητοι…
Δεξιά, μόλις μπαίνουμε, υπάρχει ένα μικρό δωμάτιο όπου είναι εγκαταλειμμένο ένα αρχείο, άνευ σημασίας… Βλέπουμε τα ερμάρια, όπως ακριβώς είναι σήμερα. Βιβλία (μεγάλα τετράδια…) που κατέγραφαν τη ρουτίνα της λειτουργίας μιας φυλακής. Ανοίξαμε μερικά να τα δούμε… Καταγράφουν, το άνοιγμα και το κλείσιμο των φυλακών.
Αν περιέχουν κάτι πιο σοβαρό ίσως και να χαρακτήριζα αυτή τη φωτογραφία ντοκουμέντο. Αλλά δεν είναι… Μπορεί όμως να αποτελούν κομμάτι της ιστορίας των φυλακών, όσο απλό κι αν φαίνεται… Έτσι το είδαμε κι εμείς γι’ αυτό και το καταχωρήσαμε ως ρεπορτάζ μνήμης…
Οι τουαλέτες εσωτερικές, όπως ακριβώς είναι σήμερα… Τις χρησιμοποίησαν άνθρωποι. Κυρίως αδελφοί μας. Ήταν αυτοί που έδιναν ζωή σ’ αυτές τις φυλακές του Ξενοφόντα… Όταν πια έγινε από το Σύνταγμα η κοινωνική εναλλακτική θητεία, ουδείς ενδιαφέρθηκε ή ασχολήθηκε ουσιαστικά… Ίσως γι’ αυτό και δεν είδαμε πουθενά το βουστάσιο…
Να κι ένας θάλαμος… Άδειος κι έρημος! Προσπαθώ να φανταστώ τη ζωή που θα είχε κάποτε… Θέλει δουλειά μπροστά σ’ αυτό το κενό… Πόσες παιδικέ καρδιές δεν χτύπησαν εδώ καθώς γίνονταν άνδρες… Και πιο πολύ, απ’ όλα πώς οι αδελφοί μας, είχαν μια υποδειγματική παρουσία εδώ, καθώς προσπαθούν να είναι απόλυτα συνεπείς με τις ευθύνες που αναλάμβαναν.