Μέρες δύσκολες, ζεστές, στην Αθήνα... Με ένα καύσωνα να έχει αγκιστρωθεί πάνω από τους 36 βαθμούς Κελσίου, όλες τις προηγούμενες ημέρες χρειαζόμαστε μια ανάσα στη φυσική δροσιά. Αναλογιζόμαστε τις ημέρες που ήταν εδώ κοντά μας ο Κώστας και η Άννυ. Ένας όμορφος τόπος ήταν η Λίμνη Πλαστήρα.


Μια δεύτερη σκέψη μέσα από τις όμορφες φωτογραφίες που τράβηξε ο Κώστας με τη μηχανή του μας βοηθούν να ξαναβρεθούμε νοητά εκεί και να πάρουμε λίγο από την ομορφιά του. Να θυμηθούμε λίγο γι' αυτό τον τόπο, τι γράφαμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ; Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Απίστευτη ομορφιά.


Στη μνήμη μας έχουν χαραχτεί τέτοιες εικόνες, όμορφες σε υψόμετρο 700 μέτρων! Για φανταστείτε, μια θάλασσα δίπλα στα... έλατα. Και συλλογιστείτε τη φυσική δροσιά που θα έχετε σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Ποιο αιρκοντίσιον και ποια τεχνικά μέσα θα μπορούσαν να το αντικαταστήσουν; Κανένα!


Η Λίμνη αυτή, θα μείνει στην καρδιά μας μέσα από τα λόγια εκείνου του φύλακα, που είχε την καλοσύνη και την υπομονή να μας εξηγήσει με τον Κώστα, πώς χτίστηκε ένα τέτοιο έργο σε μια εποχή που η τεχνολογία δεν ήταν και στα καλύτερα της και χρειάζονταν να κάνουν εκεί τα οικοδομικά υλικά που χρειάζονταν.


Τον ακούγαμε προσεκτικά κι εκείνος μας εξηγούσε με λεπτομέρειες για το φράγμα. Και μάλιστα μας έδωσε ένα φυλλάδιο της ΔΕΗ που δείχνει πως ολοκλήρωσε όλο αυτό το μεγάλο έργο και πως ωφελήθηκε ολόκληρη η περιοχή με πάρα πολλούς τρόπους. Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό! Ήταν πολύ όμορφο εκ μέρους του.


Τι ωραία που νιώθει κανείς, όταν διαπιστώνει ότι υπάρχουν γύρω μας, δίπλα μας, άνθρωποι με καλή διάθεση για προσφορά. Που δεν έχουν πρόβλημα να μιλήσουν απλά και κατανοητά και να εξηγήσουν, όσα με την πρώτη ματιά μοιάζουν παράξενα και δύσκολα στην κατανόηση τους... Και διαθέτουν χρόνο γι’ αυτό…