Επιστρέψαμε στο σπίτι μας χθες το βράδυ, όπως ακριβώς είχαμε προγραμματίσει… Το ταξίδι μας για την Άνδρο κύλησε όμορφα… Κρατάμε τα καλύτερα στις αναμνήσεις μας. Και με βάση αυτές κάνουμε το σημερινό δημοσίευμα. Η συγκεκριμένη ανάρτηση έχει γραφτεί πάνω στο σαλόνι του πλοίου της επιστροφής.


Σε ‘ένα καράβι που κούναγε λίγο καθώς περνάγαμε το Κάβο Ντόρο με τα ρεύματα του και με την αγωνία να προλάβω το ΚΤΕΛ για την Αθήνα. Διότι άλλαξαν λίγο τα πλάνα μου… Το αυτοκίνητο με τη Σούλα και την Άννυ και με οδηγό τον Κώστα ήρθαν αργότερα από εμένα… Δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε εισιτήρια.


Αυτό το υπέροχο πράσινο και τα νερά που τρέχουν είναι από το χωριό Μένητες που πήγαμε χθες το πρωί να το δούμε. Άξιζε που το κάναμε. Αληθινά το απολαύσαμε. Άξιζε που το κάνμρε. Είχαμε πάει και με τη Σούλα πέρσι. Εδώ, η Άννυ θαυμάζει τη δημιουργία. Και ξέρει καλά ποιος πίσω από όλα αυτά, τον Δημιουργό!


Υπέροχο τοπίο! Το περπατήσαμε βήμα- βήμα. Πέτρα πελεκημένη και πράσινο πολύ… Και δίπλα το τρεχούμενο νερό. Χαιρόμουν που τα έβλεπα όλα αυτά και ζούσα την κάθε στιγμή, απολαμβάνοντας το σκοπό για τον οποίο είχαμε φτάσει ως εκεί… Ναι, πραγματικά αξίζει τον κόπο που το κάναμε.


Αχ αυτά τα τρεχούμενα νερά… Άριστης ποιότητας και ιδιαίτερα παγωμένα καθώς βγαίνουν από τις πηγές και τρέχουν χειμώνα – καλοκαίρι. Όλοι θέλουμε να ξαναπάμε σύντομα, όσο σύντομα μπορεί να είναι αυτό στην καρδιά του καθενός από εμάς. Και μακάρι να πάνε καλά τα σχέδια των παιδιών για το νησί αυτό. Χαρά μας θα ήταν…


Αναμνηστική φωτογραφία που μας τράβηξε ο φίλος μας Γιάννης που έκανε το καλύτερο που μπορούσε σε ότι είχε αναλάβει. Γλυκός, αγαπητός, ασχολήθηκε πολύ, προσωπικά;, δόινοντας χρόνο από τον χρόνο τους. Στιγμές όμορφες για τον Κώστα και την Άννυ, αλλά και για μας που ζούμε μαζί τους αυτές τις μέρες και απολαμβάνουμε τη συντροφιά τους.