Το κάνουμε συχνά - πυκνά στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ιδιαίτερα όταν έχουμε ανάγκη να ξεφύγουμε λίγο από τους εντατικούς ρυθμούς της πόλης και να χαλαρώσουμε με το βλέμμα στραμμένο στη φύση. Εδώ, δεξιά ο κορμός ενός πεύκου και η μικρή νάιλον σακούλα που έχει τοποθετηθεί εκεί για να "πιάσει" τη ρητίνη.


Οι φωτογραφίες, όπως καταλαβαίνετε, είναι δια χειρός Πέτρου Πασαλαρήδη, που ως ρητινοσυλλέκτης βρίσκεται καθημερινά πάνω στο βουνό, εκεί όπου τα πεύκα μπορούν να γίνουν μέρος της δουλειάς του και να του δώσουν τα προς το ζείν. Το πιο σημαντικό όμως είναι, ότι ο Πέτρος ξέρει και απολαμβάνει τη ζωή.


Και επωφελούμαστε κι εμείς μαζί του, αφού η δουλειά του είναι η αιτία και η αφορμή να βρίσκετε σε τέτοια υπέροχα μέρη, αλλά η ευαισθησία του είναι αυτή που τον κάνει να ξεχωρίζει τις στιγμές και να τις καταγράφει στο κινητό του, ώστε να τις μοιραστεί μαζί μας. Για άλλη μια φορά τον ευχαριστούμε.


Πού αλλού θα τα βλέπαμε και θα τα ζούσαμε τέτοια μέρη; Είναι η Εύβοια, που αγαπά ο Πέτρος. Και στο βάθος είναι η χιονισμένη Δίρφη, το μεγάλο βουνό του νησιού που κρατάει ακόμα πάνω του, πολύ χιόνι. Ωστόσο, αν ρίξετε μια προσεκτική ματιά στα χαμηλά, θα δείτε ότι η φύση αρχίζει ήδη και πρασινίζει.


Και πώς θα μπορούσε αλήθεια να είναι διαφορετικά τα πράγματα; Ο Μάρτης κοντεύει να κλείσει το πρώτο δεκαήμερο του και η άνοιξη παραμονεύει στη γωνία... Ένας ζεστός ήλιος είναι αρκετός να δώσει μαζί με τη βροχή, ζωή και να ξεκινήσει από το πουθενά η γη ν' ανθίζει.


Την κρατάμε, αυτή την ομορφιά... Έτσι κι αλλιώς, από δω και πέρα, όλο ανθισμένα λουλούδια ήρεμα και άγρια, θα έχουμε να βλέπουμε. Ας είναι καλά οι αναγνώστες φίλοι μας, που μας προμηθεύουν από τον τόπο που ζουν. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το μοίρασμα αυτό. Είναι πραγματική αγάπη...