Έχουμε ένα θησαυρό στην καρδιά μας από το ταξίδι μας στην Άνδρο... Και καθώς ξαναγυρνάμε πίσω στη μνήμη θυμόμαστε υπέροχα πράγματα που δεν είχαν την ευκαιρία να περαστούν στη σελίδα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...


Τι να πρωτογράψει κανείς σε σχέση με όλα αυτά τα σπουδαία που ζήσαμε εκεί, τις δέκα μέρες που μείναμε. Σήμερα διάλεξα μερικές φωτογραφίες, από μια βόλτα μας σε μια άλλη πλευρά της Χώρας που μάλλον μόνο με τα πόδια την περπατάς.


Κι εμείς το κάναμε. Και μετά, κουρασμένοι όπως είμαστε απολαύσαμε ένα ποτό στην κεντρική πλατεία, σε ένα από τα υπέροχα καφέ της. Λίγο πριν δύσει ο ήλιος. Κι ο νεαρός που μας σέρβιρε δέχτηκε με χαρά να κάνει τον φωτογράφο μας.


Είχαμε μόλις γυρίσει από έναν πολύ όμορφο βιότοπο και η Σούλα βρήκε ενδιαφέρον να καθίσει πάνω σε μια βάρκα που είχαν βγάλει έξω από το νερό, με φόντο την άλλη πλευρά της Χώρας, όπου υπήρχε μια εξαιρετική θάλασσα.


Λίγο νωρίτερα, όπως είπα, επισκεφτήκαμε έναν μοναδικό βιότοπο, με πολλά νερά που μαζεύονται από τις πηγές, λίγο πριν αυτά οδηγηθούν στη θάλασσα. Και χαζέψαμε τις πάπιες που ήταν διαθέσιμες μόλις άκουσαν ανθρώπινη φωνή.


Η Σούλα δε χόρταινε να τις φωτογραφίζει... Και οι πάπιες, ως μοντέλα, έδειχναν να απολαμβάνουν αυτή την ξεχωριστή μεταχείριση. Ναι, θα μπορούσε κανείς να πει πως ήταν οι... βεντέτες του απογεύματος!


Δε τε τις κι εδώ πως μας ακολουθούν... Και δεν κάναμε κάτι ιδιαίτερο. Απλά ήμασταν εκεί. Και άκουσαν την κουβέντα μας. Εξοικειωμένες με τους ανθρώπους υπέθεσαν ίσως πώς κάτι θα τους ρίχναμε. Και θα το κάναμε, αν το ξέραμε. Αλλά πηγαίναμε πρώτη φορά.