Ο Πέτρος Πατσαλαρίδης είναι ένας πολύ ευαίσθητος και εξαιρετικός αδελφός και φίλος. Μένει στη Χαλκίδα και λόγω της δουλειάς του (δείτε ΕΔΩ) συχνά μοιράζεται μαζί μας εικόνες πολύ όμορφες από τη φύση που εμείς στερούμαστε.


Ως άνθρωποι της πόλης, δεν είμαστε σε θέση να δούμε αυτή την υπέροχη δημιουργία που ενισχύει την ελπίδα μας, πως ότι κι αν συμβαίνει στη ζωή μας, δεν χρειάζεται να απογοητευόμαστε και να αποθαρρυνόμαστε. Διότι η ομορφιά και το χαμόγελο, είναι πάντα εδώ.


Δείτε προσεκτικά παρακαλώ αυτές τις έξι φωτογραφίες τους σημερινού δημοσιεύματος με τις άγριες μαργαρίτες (ή άγριες ανεμώνες;)... Μετά την αμυγδαλιά αγνοούν την κακοκαιρία, το χειμώνα και ανθίζουν, βεβαιώνοντας μας πως η άνοιξη είναι μπροστά μας. Θα τη δούμε, σύντομα.


Σκέφτομαι πόσο σημαντικό και σπουδαίο είναι αυτό το μήνυμα... Πολλές φορές επειδή είμαστε αδύναμοι άνθρωποι και ατελείς ίσως το να είμαστε όρθιοι, αποτελεί μια δοκιμασία. Όπως έλεγε και η τελευταία ΣΚΟΠΙΑ πολλοί ίσως θα ήθελαν να κάνουν ένα... διάλειμμα από τη διακονία.


Αλλά θα βοηθήσει κάτι τέτοιο; Όχι βέβαια! Μόνο κοντά στον αληθινό Θεό Ιεχωβά θα βρούμε τη χαρά, τη δύναμη, την ελπίδα για να συνεχίσουμε τον καλό αγώνα της πίστης μέχρι το τέλος που τώρα είναι πιο κοντά παρά ποτέ. Οι άγριες ανθισμένες μαργαρίτες (ή ανεμώνες...), αυτές θα μας το υπενθυμίζουν πάντα.


Αισθάνομαι την ανάγκη να πω ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στον Πέτρο... Προσωπικά πολλές φορές με έχει ταξιδέψει. Είναι ώρες που κλείνω τα μάτια και... φεύγω... Θα ήθελα να είμαι εκεί. Σ' αυτήν την πλαγιά με τις υπέροχες μαργαρίτες. Να τρέξω, να γελάσω, να ευχαριστήσω τον Δημιουργό γι' αυτό το σπουδαίο δώρο.