Ας παίρνουμε παράδειγμα από τα λουλούδια του κήπου, που αν και χειμώνας ακόμα, αγκομαχούν ν' ανθίσουν... Αγωνίζονται να να τα καταφέρουν παρ' όλο που βρέχει συνεχώς και δεν έχουν προλάβει να τον ξεχορταριάσουν λίγο, οι άνθρωποι που μένουν, εκεί.


Αρκετές φορές, τον τελευταίο καιρό, έχουμε χρησιμοποιήσει αυτό το ανθισμένο φυτό της εποχής. Θυμόμαστε ότι κάπου το λένε αγριοκυδωνιά, ενώ κάπου αλλού, τσιντόνια... Είναι πανέμορφο όμως, ολάνθιστο αυτή την εποχή και μοναδικό θαμνώδες φυτό του κήπου...


Αμυγδαλιές ανθισμένες έχουμε δει πολλές αυτή την εποχή... Και αυτές είναι από την Άνδρο, το νησί της καρδιάς μας... Να είναι καλά Ευαγγελία, που συνεχίζει σε κάθε ευκαιρία να μας τροφοδοτεί με υπέροχες δημιουργίες του Ιεχωβά... Η ίδια, στο δρόμο για το χωριό Λειβάδια.


Λουλούδια κάθε μορφής που αρχίζουν βγαίνουν αυτή την περίοδο... Αγνοούν τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και ξεπερνούν κάθε αναστολή ή φόβο από την παγωνιά και τα χιόνια. Κι αν αυτή η ομορφιά τολμά να το κάνει, δεν πρέπει κι εμείς να νιώθουμε ευγνώμονες;


Ευγνώμονες που συνεχίζουμε να είμαστε ζωντανοί και με ένα μέτρο υγείας τέτοιο, ώστε να μπορούμε να υπηρετούμε ταπεινά ως δούλοι Εκείνον που μας συντηρεί στη ζωή και μας φροντάζει κάτω από τις φτερούγες του... Ευγνώμονες, για όλα τα καλά, που μας παρέχει πλούσια.


Τέτοιες ομορφιές, δεν τις έχουμε διαθέσιμες, εμείς που είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε στην Αθήνα... Είναι λοιπόν μεγάλη χαρά όταν βλέπουμε φίλους μας να τις ανεβάζουν στο διαδίκτυο και να τις μοιράζονται μαζί μας. Ζούμε και εμείς υπέροχες στιγμές... Ξεκουράζονται τα μάτια... Και τροφοδοτούνται οι αισθήσεις...


Το να βλέπεις όλα αυτά τα υπέροχα λουλούδια, είναι μεγάλο προνόμιο... Και να σου λένε οι φίλοι σου, πως βγήκαν έξω στον κήπο τα και τα φωτογράφησαν, για σένα. Πόσα "ευχαριστώ" να πούμε; Όσα κι αν πούμε είναι λίγα, μπροστά σ' αυτό το θησαυρό...