Κρύο, καιρός για κάστανα ψημένα στη ξυλόσομπα... Όταν μπορείς να τα απολαύσεις
Χειμωνιάτικο τοπίο ξανά γύρω μας. Κρύο και αέρας πολύς. Κάπου στα πιο ορεινά χιονίζει… Κι εμείς νοσταλγήσαμε κάστανα ψημένα σε σόμπα με ξύλα, από αυτές που είχαμε κάποτε στο χωριό. Και που μερικοί έχοντας χώρο, διατηρούν ακόμα.
Δες τα πώς γίνονται σι σιγά - σιγά... Μόνο λίγο προσοχή χρειάζονται να μην καούν και ύστερα είναι σκέτη απόλαυση για τον ουρανίσκο. "Γλύκισμα", ομορφιά ξεχωριστή. Φαντάζομαι και για σας, δεν είναι μόνο ιδέα μου…
Βέβαια, εδώ που τα λέμε, αυτά χρειάζονται και παρέα... Ίσως και καμιά ρακή να τα συνοδεύει. Θυμάμαι σπίτι μας, αλλά και στη Στασούλα το κάναμε καμιά φορά σε μέρες χειμωνιάτικες, όπως αυτές που ζούμε τις τελευταίες μέρες.
Κι εμείς στην Αθήνα, ούτε ξυλόσομπα έχουμε (πού να τη βάλεις στο διαμέρισμα, στην πολυκατοικία; Και πού να βρεις ξύλα για να τη ανάβεις;) ούτε και καλά κάστανα. Την προηγούμενη φορά που τα κάναμε βραστά δεν τα απολαύσαμε.
Δεν ξέρω αν είναι θέμα τέχνης να τα διαλέγεις, εφόσον τα αγοράζεις ή θέμα τύχης, αλλά εμείς που τα πήραμε από τη κεντρική αγορά αν και μεγάλα σαν αυτά της φωτογραφίας, δεν ήταν νόστιμα, όταν τα κάναμε βραστά.
Επίσης δεν είμαι βέβαιος αν μου κάνουν καλό στην υγεία μου, λόγω του σακχάρου που έχω, αλλά βρε παιδί μου, σαν το μαγνήτη μας ελκύουν εκείνα που κατά κάποιο τρόπο απαγορεύονται...
Ήθελα όμως να την κάνω μια τέτοια ανάρτηση με τα ψημένα κάστανα. Σίγουρα παραπέμπουν σε χειμώνα. Και μαζί με τη ζεστή φασολάδα είναι οι πρέσβειρες μια καλώς νοούμενης χειμωνιάτικης κατάστασης...