Μεσημέρι Κυριακής, λίγο πριν ολοκληρωθούν οι εργασίες της 37ης Συνέλευσης Αντιπροσώπων της ΠΕΤ ΟΤΕ του Σωματείου που εργάζομαι ως δημοσιογράφος. Με την κάλυψη του συναδέλφου μου Δήμου, βγήκα έξω να ανασάνω λίγο καθαρό αέρα, μέσα στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου.


Η παραπάνω φωτογραφία ήταν το καφέ μπαρ δίπλα στη θάλασσα... Έρημο τώρα, το καλοκαίρι όμως σφύζει από ζωή. Εδώ έχουμε περάσει μερικά πολύ όμορφα βράδια με εκδηλώσεις πολιτιστικές και τοπικά παραδοσιακά χορευτικά. Εδώ έχουμε συναντήσει φίλους, ξεχωριστούς, με τους οποίους κρατάμε επαφή.


Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις το παραθεριστικό κέντρο ακόμα κι αυτό τον καιρό που δεν λειτουργεί. Προτίμησα να πάω στην πλευρά που έχει σχεδιαστεί για να στήνονται σκηνές. Οι οποίες όμως έχουν ρεύμα και επιπλέον έχουν δίπλα τους τουαλέτες και λουτρά για τις ανάγκες των λουομένων.


Η θάλασσα είναι ακριβώς δίπλα... Όμορφη και γλυκιά, με τους παφλασμούς των κυμάτων, ρυθμικά καθώς έρχονται και φεύγουν να κάνουν πολύ ξεχωριστή την ατμόσφαιρα... Θυμάμαι, όταν αγοράστηκε αυτός ο πορτοκαλαιώνας, από τον Παπαδόγγονα νομίζω, είχα πάει να καλύψω για το περιοδικό της ΟΜΕ ΟΤΕ, το γεγονός.


Και αν και στην αρχή του, με πολλές ελλείψεις μου άρεσε τόσο που αγόρασα μια τροχοσκηνή από κάποιον που έκανε τις διακοπές του εκεί με την οικογένεια του και πέρασα μια αξέχαστη σεζόν κοντά σε φίλους... Η Ειρήνη, ήταν μικρό κοριτσάκι τότε... Και της άρεσε να παίζει, πλατσουρίζοντας στα νερά της παραλίας...


Περπατούσα και τα θυμόμουν όλα αυτά... Και ήταν ωραία, καθώς γύρω μου η φύση άρχισε, μετά το πέρασμα του χειμώνα να δείχνει την άνοιξη... Πράσινα φύλλα, πυκνά, όμορφα που γεμίζουν τα μάτια και φτάνουν μέχρι την καρδιά... Ήταν μια ώρα ευχάριστη για μένα, ένα διάλειμμα που το χρειαζόμουν μετά τη συνδικαλιστική πολυλογία.


Τελικά ήταν καλή ιδέα να περπατήσω στο παραθεριστικό κέντρο... Να βλέπω και να ακούω τον ήχο της θάλασσας, ανάμεσα από τα δέντρα... Και να φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι που έκανε τα ψηλά κλαδιά του ευκαλύπτου, αριστερά, να θροΐζουν. Πιο όμορφη εικόνα, μάλλον ήταν δύσκολο να υπάρξει και να τη ζήσω...


Θα επανέλθουμε και με άλλες φωτογραφίες από το παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου που τράβηξα το διήμερο 18-19 Μαρτίου που πήγαμε για μια συγκεκριμένη συνδικαλιστική δουλειά. Αλλά σε όποια κατάσταση κι αν είμαστε, πάντα υπάρχουν περιθώρια να ζήσουμε στιγμές μοναδικές.