Μια εβδομάδα στο Πολύχρονο της Χαλκιδικής ήταν πραγματικά υπέροχα, κοντά στους φίλους μας Άρη και Χάρις που μας φιλοξένησαν! Και σήμερα ετοιμάζουμε τα μπαγκάζια μας για την επιστροφή... Το μεσημέρι, ξεκινάμε το μεγάλο ταξίδι προς τα νότια. Πίσω στην καυτή Αθήνα λοιπόν…


Ήταν για μας μια μοναδική εμπειρία και ευχαριστούμε τους φίλους μας, που μας έδωσαν τη χαρτά να τη ζήσουμε, με τον καλύτερο τρόπο… Η Χαλκιδική είναι πραγματικά υπέροχη… Την ξαναγνώρισα κάτω από άλλες συνθήκες, πολύ καλύτερες… Διότι, πώς να το κάνουμε, όλα μετράνε πια σ’ αυτή τη ζωή, έτσι δεν είναι;


Μέσα στο λίγο χρόνο της μιας εβδομάδας «περπατήσαμε» με τα πόδια ή με το αυτοκίνητο, σχεδόν ολόκληρο το πρώτο πόδι της Κασσάνδρας και γνωρίσαμε πολλούς όμορφους τόπους και ανθρώπους… Θέλαμε, η καρδιά μας φτερούγιζε, να δούμε κι άλλους φίλους που μας περίμεναν με λαχτάρα, αλλά διαπιστώσαμε ότι ήταν πολύ δύσκολο.


Εισπράξαμε πολύ αγάπη από ανθρώπους εδώ και το χαμόγελο τους και η χαρά τους πρόσθεσε πολύ σ’ αυτό που χρειαζόμαστε όλοι, για να πάμε δυο βήματα πιο πέρα, ότι κουβαλάμε μέσα μας. Ναι, είναι πολύ όμορφο αυτό το αυθόρμητο, το απλό, το ανεπιτήδευτο που συναντούσαμε σε κάθε βήμα μας. Κι αυτό, πραγματικά, μας άρεσε πολύ.


Διαπιστώσαμε πως σε έναν τόπο, όπως η Χαλκιδική, που ζει από τον τουρισμό και έχει τις απαραίτητες υποδομές στη διάθεση όσων την επιλέγουν για τις διακοπές τους, υπάρχει ο απαραίτητος σεβασμός και η εκτίμηση για τον πελάτη. Αυτό είναι ο κανόνας. Και οι όποιες εξαιρέσεις συναντήσαμε στο δρόμο μας, τον πιστοποιούν.


Φεύγουμε πολύ πιο γεμάτοι και ξεκούραστοι, απ’ ότι όταν ήρθαμε… Και είμαι βέβαιος πως, αν είχαμε άλλη μια εβδομάδα στη διάθεση μας για να μείνουμε εδώ, θα πολλαπλασιάζονταν αυτές οι πολύ θετικές εμπειρίες. Θα το ξαναδούμε μια άλλη χρονιά… Όλα εδώ στην πανέμορφη Χαλκιδική μας άρεσαν…


Ακόμα και η μικρή εκδρομή που κάναμε για να φτάσουμε στο σπίτι του Γιάννη, του αδελφού της Χάρις στην Ιεριχώ, μας ενθουσίασε… Διανύσαμε και τα… τρία πόδια της Χαλκιδικής και ζήσαμε στο έπακρο αυτό που λέμε ζεστή, ανθρώπινη φιλοξενία με τη σύζυγο του Έλενα. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα ψάρια  που μας έφτιαξε ο Γιάννης στην ψησταριά του και τα αστεία του.