Τι να σου κάνει κι ένα λάπτοπ πενταετίας όταν τραβάει από μένα τα "μύρια όσα" σχεδόν καθημερινά και οπωσδήποτε τα Σαββατοκύριακα που είμαι σπίτι. Είχε κάποτε την τιμητική του. Δυνατός ήταν και κάλυπτε πολλές από τις τότε ανάγκες.

Στην πορεία οι ανάγκες μπορεί να λιγόστεψαν αλλά κι αυτό... γέρασε. Τα PC είναι κάπως σαν τα... σκυλάκια... Η τεχνολογία «τρέχει» τόσο γρήγορα που ο κάθε χρόνος τους μετράει για... επτά.

Ήρθαν τα διπύρηνα με πολύ μεγαλύτερη μνήμη και ταχύτητα κι αυτό το καημένο μέχρι την Κυριακή έκανε ότι μπορούσε για να με εξυπηρετήσει.

Το μεσημέρι όμως ήταν η κρίσιμη ώρα του. Εκεί που τέλειωνα ένα ρεπορτάζ για το εγκαταλειμμένο κτίριο «Κασκαμπά» και το έστειλα στο e-mail μου, δεν άντεξε... 4 παράθυρα στον Firefox και... κόλλησε. Το βίαιο κλείσιμο, αφού δεν έκλεινε με τίποτα, ήταν το κρίσιμο και καθοριστικό σημείο. Έκτοτε προσπαθούσε να... ξανανοίξει τα Windows, αλλά μάταια κοιλοπονούσε.

Το έβγαλα από την πρίζα, το μάζεψα από το γραφείο και χθες με τη τσάντα του το πήγα στο service της COSMODATA στην Στουρνάρη. Μόνο που το service της εταιρίας... μετακόμισε στο Περιστέρι. κοντά στο σταθμό του ΜΕΤΡΟ του Αϊ Αντώνη.

Στο μεταξύ τη θέση του πήρε το... μικρό PC. Με την ελπίδα ότι γρήγορα θα γίνει το service του...