Ψυχαγωγία: Ποιος δεν τη χρειάζεται, πότε – πότε; Άνθρωποι είμαστε, μην το ξεχνάμε…
Συνέβη το περασμένο Σάββατο 16/4/2016 και είχα υπόψη μου να το «ανεβάσω» στην ιστοσελίδα μου τις προηγούμενες μέρες… Όμως προέκυψαν άλλα θέματα, πιο σοβαρά κι έτσι, αναγκαστικά, τα βάζω τώρα… Επειδή η ζωή έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Κι επειδή η διασκέδαση είναι κι αυτή μέρος της ζωής μας…
Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά που περάσαμε με φίλους και αδελφούς, στο νέο πολυχώρο Τέχνης «ΑΚΡΟΝ της Βρώσις» πάνω στη Λένορμαν, δίπλα στο σούπερ μάρκετ «Γαλαξίας»… Ήταν μια βραδιά καραόκε... Πολύ διασκεδαστική, ιδιαίτερα για όσους μπορούσαν να κρατήσουν ένα μικρόφωνο και να δοκιμάσουν τις φωνητικές ικανότητες τους.
Πρόκειται για το παλιό μαγαζί του Μπουρνέλλη που έχει φιλοξενήσει στο παρελθόν όλα τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής. Έχει πλέον μεταμορφωθεί σε ένα καταπληκτικό χώρο για καφέ ποτό και φαγητό. Αυτό το βράδυ περάσαμε καταπληκτικά. Υπήρχε πολύ καλή διάθεση και ακούσαμε καταπληκτικές ερμηνείες. Ευκαιρία για μια φωτογραφία φίλων.
Εδώ τραγουδάει η Γιώτα με χαρακτηριστικούς στοίχους. Ντουέτο με τον Θωμά, «ψυχή» αυτής της βραδιάς μιας και παρουσίασε όσους επέλεξαν να τραγουδήσουν όποιο τραγούδι ήθελαν... Στην κονσόλα που δυνατός ο Γιάννης, έβρισκε γρήγορα τα τραγούδια και υποστήριζε τεχνικά όσους τραγουδούσαν.
Η Ρεβέκκα με τον άνδρα της, μας εξέπληξαν θετικά… Έτσι είναι αυτά. Νέα για μας που τα βλέπαμε όλα αυτά για πρώτη φορά, παλιά για εκείνους που βλέπουν σ’ αυτή τη μορφή διασκέδασης έναν δυναμικό τρόπο να ξεπερνούν τα προβλήματα της καθημερινότητας. Όχι δεν πρόκειται για διαγωνισμό ταλέντων, μάλλον για προσωπική εκτόνωση μιλάμε.
Το περιβάλλον ήταν όμορφο, οι τιμές του καφέ σε ότι πρόσφερε καλές και όλοι όσοι ζήτησαν και πήραν το μικρόφωνο είχαν προφανώς κάτι να δώσουν... Εμείς καθίσαμε μέχρι μια λογική ώρα, δεδομένου ότι την επόμενη ημέρα, Κυριακή, είχαμε νωρίς συνάθροιση και για κανέναν λόγο δεν θα έπρεπε να απουσιάσουμε… Όπως και δεν το κάναμε. Ήμασταν εκεί, παρόντες.
Κοντά μας και η Μαρίνα που ανακαλύψαμε μια άλλη πλευρά της. Τη χαλαρή, την ανθρώπινη, αυτή που ζητά μια ευκαιρία να βγει… Το χρειαζόμαστε. Η υπευθυνότητα είναι ένα άλλο στοιχείο που φαίνεται σε τόσες άλλες στιγμές της ζωής μας... Αλλά υπάρχουν και αυτές οι χαλαρές στιγμές που, φυσιολογικά και το θέλουμε και το επιδιώκουμε.
Κι ο Σταύρος επίσης αποκάλυψε μια άλλη πλευρά του και τη χαρήκαμε καθώς μοιραστήκαμε μαζί του τις τραγουδιστικές του ικανότητες που είναι πολύ καλές… Μπράβο του! Μας παρέσυρε στους στοίχους των τραγουδιών που ζήτησε να ερμηνεύσει. Μόνος του ή με όποιο παρτενέρ κι αν το έκανε, άνδρα ή γυναίκα.
Κάποια στιγμή άναψε και το κέφι… Φυσιολογικά… Τα τραγούδια, οι χαρούμενοι και κεφάτοι άνθρωποι που τα ερμήνευαν, οι μουσικές και η άρτια τεχνική υποστήριξη, δια χειρός Γιάννη, όλα συνέτειναν στην επιτυχία. Ναι, χρειάζεται από καιρό σε καιρό, μια μικρή εκτόνωση ελεγχόμενη, σε ένα περιβάλλον φίλων και αδελφών. Από αυτήν την άποψη αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους διοργανωτές.