Η Αράχωβα που μας άρεσε πολύ… Τη ζήσαμε με ψιλόβροχο και καταχνιά και ήταν υπέροχη
Σήμερα θα σταματήσουμε λίγο στο χωριό της Αράχωβας που μας κέρδισε… Σπίτια φωτογραφημένα στο περπάτημα της, χωρίς πρόσωπα μέσα. Θα μπορούσε να είναι καρτ ποστάλ, αλλά είναι φωτογραφημένα με το κινητό μου, είναι η δική μου ματιά…
Την καταχνιά την βλέπετε δεξιά στη φωτογραφία. Όπως και τα λίγα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο μικρό άνοιγμα αυτού του δρόμου. Ναι, το παρκινγκ είναι ένα πρόβλημα. Και είδαμε κάποιους ιδιώτες που το εκμεταλλεύονται με τιμές προ κρίσης…
Στα μικρά πεζοδρόμια της Αράχωβας κινούνται, όπως βλέπετε, αρκετοί άνθρωποι σε αντίθεση με τον άδειο δρόμο από αυτοκίνητα. Λες και σταμάτησε ο χρόνος. Περπατήσαμε κι εμείς αρκετά μαζί τους… Όλο το χωριό, απ’ άκρη σ’ άκρη. Εννοείται ότι σταθήκαμε σε κάποια μαγαζιά να ψωνίσουμε.
Υπέροχες εικόνες, μοναδικές. Όχι δεν πρόκειται για… αεροφωτογραφίες… Αλλά είναι εξαιρετικές. Έτσι όπως είναι χτισμένη στη βουνοπλαγιά, σε κάποια σημεία είναι φανερά τα δύο επίπεδα. Κι αυτή είναι μια από τις τόσες ομορφιές της Αράχωβας.
Αυτό το κλίμα ζήσαμε στην επίσκεψη μας στην Αράχωβα… Η ομίχλη ήταν πάρα πολύ πυκνή, ιδιαίτερα την ώρα που φεύγαμε μετά τις 5:30 το απόγευμα… Πηγαίναμε, αναγκαστικά πολύ σιγά, πλάι στην άσπρη γραμμή γραμμή, δεξιά στην άκρη του δρόμου…
Μερικά σπίτια ήταν παλιά… Ναι, αυτό φαίνεται πραγματικά από τη στέγη τους… Παλιά κεραμίδια, μαυρισμένα από το χρόνο, με σπασμένα κάποια… Μπορεί να είναι και εγκαταλειμμένο από τους ιδιοκτήτες του. Δεν δείχνει να έχει πολύ ζωή, αν προσέξετε κι εσείς…
Από τη βεράντα ενός κλειστού σπιτιού με τα γυμνά κλαδιά της κληματαριάς αυτή την εποχή, είναι τραβηγμένη αυτή η φωτογραφία. Στη βόλτα που κάναμε στα στενόσοκα της Αράχωβας συναντήσαμε πολλά τέτοια. Θα χρειαστούμε όμως άλλο ένα σημείωμα για να κλείσουμε αυτή την αναφορά, αύριο…