Ανήμερα τα Χριστούγεννα, φέτος, κανονίσαμε να πάμε μια βόλτα στο Αυλάκι του Πόρτο Ράφτη, μια υπέροχη ιδιωτική παραλία ιδανική για μπάνιο που το χειμώνα όλοι έχουν ελεύθερη πρόσβαση, μαζί με τους φίλους μας Άρη και Χάρις. Και φυσικά τον παππού Διονύση… Η μέρα ήταν εξαιρετική, ηλιόλουστη. Καθόλου χειμωνιάτικη.


Το διασκεδάσαμε… Η θάλασσα υπερβολικά ήρεμη… Ο Άρης δεν κρατήθηκε. Είχε προνοήσει να φέρει μαζί του το μαγιό κι έτσι βούτηξε κι έκανε το μπάνιο του. Εμείς οι υπόλοιποι τον περιμέναμε, υπομονετικά… Και καθώς καθόμαστε στο παγκάκι βγάλαμε και καμιά φωτογραφία. Να θυμόμαστε το πέρασμα μας από δω…


Τα βράχια άγρια από την αρμύρα της θάλασσας ήταν ιδανικός τόπος για τη φωτογραφία των κοριτσιών… Είναι σαν να κρατάς ενθύμια από τους τόπους που πέρασες. Κάποιες δύσκολες ώρες γυρνάς και θυμάσαι τι όμορφα που πέρασες σ’ αυτή την εκδρομή… Ναι, κάπως έτσι γεννιούνται οι αναμνήσεις…


Μετά το μπάνιο του Άρη κάναμε μια βόλτα στα πέριξ κι έτσι γνωρίσαμε το Πόρτο Ράφτη κι από μια άλλη πλευρά του… Θάλασσα, πράσινο και καλή παρέα. Τι άλλο χρειάζεται ένα φυσιολογικός άνθρωπος για να νιώσει καλά; Όχι και πολλά πράγματα, όπως είδαμε εμείς…


Το φόντο είναι ιδανικό για μια φωτογραφία. Με μια πρώτη ματιά νομίζεις ότι είσαι σε κάποιο νησί… Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Με το αυτοκίνητο μας πήγαμε ως εκεί… Ήταν μια καλή ιδέα του Άρη που τη χαρήκαμε στην υλοποίηση της με το παραπάνω.


Μεγαλώσαμε λίγο το κάδρο και τα πράγματα έγιναν ακόμη καλύτερα… Δες τε χρώματα που έχει η φύση γύρω… Βοηθάει και η άπλετη ηλιοφάνεια που είχε η μέρα… Και δεν έκανε καθόλου κρύο… Αναγκάστηκα και έβγαλα το δερμάτινο σακάκι μου, αφού άρχισα να ιδρώνω…


Προσπάθησα να «πιάσω» λίγο τη θάλασσα, όπως το ελαφρό κυματάκι έσαζε σχεδόν ανεπαίσθητα πάνω στην άμμο και ιδού το αποτέλεσμα… Διάφανο, πεντακάθαρο νερό. Έκανε πολύ καλά που τόλμησε και κολύμπησε ο Άρης. Λίγο ακόμα και θα έκανα κι εγώ, που περιμένω να πάει Μάιος για το πρώτο θαλασσινό κολύμπι μου…