Ο απόηχος από τα "τρίγωνα, κάλαντα" είναι ακόμα στ' αυτιά μου. Όμορφα, γλυκά...

Δεν ξέρω αν είναι οι αργίες, τα Χριστούγεννα που κάνουν τους ανθρώπους να ασχολούνται με βλακείες. Μερικοί το λένε «η μελαγχολία των γιορτινών ημερών». Τώρα πάντως, με τη βοήθεια και των ηλεκτρονικών υπολογιστών το κακό παράγινε.

Το site αυτό χθες περισσότερα από δέκα μηνύματα – spa, κούφια δηλαδή, που δε λένε τίποτα… Ίσα – ίσα που «πιάνουν» ένα χρήσιμο χώρο για αληθινά σχόλια ανθρώπων που έχουν φωνή και θέλουν να πουν τη γνώμη τους.

Φυσικά και τα διέγραψα αμέσως μόλις έπεσαν στην αντίληψή μου, αλλά πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί το κάνουν αυτό; Προωθούν κάποιο προϊόν, δεν το κατάλαβα, οπότε τζίφος η δουλειά. Το ωραίο είναι ότι δε μου φτάνουν που τα διαγράφω από το site, το σύστημα φροντίζει να με «ενημερώνει» στέλνοντας μου το άχρηστο μήνυμα και στο e-mail μου.

Δυο σβησίματα δηλαδή.

«Τρίγωνα, κάλαντα σκόρπισαν παντού» λέει το τραγούδι που ακούω στο Δεύτερο, πρωί της επομένης των Χριστουγέννων. Χθες πήγαμε στο σπίτι του Χριστόφορου για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Η μητέρα του, η Κατερίνα, είχε στρώσει για μας ένα πολύ πλούσιο τραπέζι. Φάγαμε, ήπιαμε, είπαμε τα νέα μας, παίξαμε κουμκάν (δεν χρειάζεται να πω ότι εγώ έχασα, κλασικά πράγματα…) και κατά τις εννιά το βράδυ επιστρέψαμε σπίτι. Βάζω τις νυχτικιές και… σέρνομαι από κρεβάτι σε κρεβάτι. Αυτό μ’ αρέσει τις ημέρες της ξεκούρασης. Στο τηλέφωνο φίλοι εύχονται χρόνια πολλά και στα SMS το ίδιο μήνυμα για «καλές γιορτές και ευτυχές το 2010».

Έξω ο καιρός είναι «μπουκωμένος», μαυρισμένος. Δεν βρέχει εδώ, αλλά ίσως κάπου κοντά το κάνει ήδη. Έχει και λίγη ψυχρούλα, τι διάολο χειμώνας είναι… Και οι μετεωρολόγοι έχουν «φαγωθεί» για υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες. Μπορεί και να έχουν δίκιο μα εμένα δεν με χαλάει…

Χωρίς εφημερίδες σήμερα και αύριο μα εγώ έχω στην καβάτζα μου, αδιάβαστες, τις κυριακάτικες εφημερίδες που, λόγω των εορτών, κυκλοφόρησαν χθες…

Ενα τραγούδι που πάντα μου άρεσε. Το άκουσα σήμερα το πρωί στο Δεύτερο...