Σας το είχα υποσχεθεί από χθες πως σήμερα θα σας δώσω τις φωτογραφίες από τη δεύτερη φουρνιά, εκείνων που τράβηξα στο Μεγάλο Πεύκο την περασμένη Κυριακή… Και ενώ χθες έβαλα ότι είχε πράσινο, σήμερα σας έχω μια φύση που χρυσίζει, ήδη… Μας δείχνει μπροστά το καλοκαίρι που έρχεται…


Δεν κρατάνε πολύ τα χρώματα της άνοιξης στα χωράφια που δεν ποτίζονται… Γρήγορα κιτρινίζουν… Μπορείς και να το πεις ότι χρυσίζουν. Και είναι πραγματικά όμορφο γιατί, κάπου εκεί ανάμεσα βλέπεις ξαφνικά κάποιο φυτό που κρατάει ακόμα την όποια πρασινάδα του, πριν γίνει καλοκαιρινό φρύγανο…


Μ’ αρέσει κι αυτή η πλευρά της φύσης… Που νομίζεις ότι είναι παρατημένη στην τύχη της, αλλά κάποιος τη φροντίζει μ’ αγάπη. Κι εμείς, ξέρουμε ποιος είναι Αυτός. Και καθημερινά Τον ευχαριστούμε γι’ αυτήν και για τις τόσες άλλες προμήθειες του…


Αυτός είναι κι ένας ακόμα λόγος που θαυμάζω τη Δημιουργία… Γι’ αυτό μ’ αρέσει να γυρνώ με τις ώρες στην άγρια φύση! Εκεί που ο άνθρωπος δεν έχει βάλει το χέρι του, αλλά μπορείς να διακρίνεις αυτή τη μοναδική ομορφιά παρατηρώντας την στις λεπτομέρειες της.


Κάτι τέτοιες ώρες αναρωτιέμαι πως δεν παίρνουμε μαθήματα εμείς που ψαχνόμαστε να αγοράσουμε ακριβά και καλά ρούχα για να είμαστε κοινωνικά αποδεκτοί. Και στριμωχνόμαστε οικονομικά σε καιρούς δύσκολους για να το πετύχουμε, ενώ εκείνα το έχουν δοσμένο από τον Δημιουργό.


Αφήνω τον εαυτό μου να θαυμάζει αυτή την όμορφη φύση… Που πρέπει να σκύψεις, να πας κοντά της για να τη δεις, να την αφουγκραστείς, να κρατήσεις όλη αυτή την ομορφιά… Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι, κουβαλώντας στις πλάτες τους, ένα σωρό προβλήματα, προσπερνάνε αδιάφορα…


Κι όμως, ίσως αν άφηναν τον εαυτό τους να χαλαρώσει λιγάκι ίσως ήταν σε θέση να βρουν και τις λύσεις στα προβλήματά τους. Συμβαίνει καμιά φορά να είναι μπροστά μας και μην τη βλέπουμε. Τέτοιες ώρες, είναι όμορφη μια βόλτα στη φύση. Ιδιαίτερα αν ζει κανείς στην πόλη, είναι πολύ μεγάλο πλεονέκτημα…


Σε μένα, έχει λείψει αυτή η χαρά, καθώς τα τελευταία 40 χρόνια ζω στην Αθήνα… Και οι μνήμες στο παιδικό μυαλό υπάρχουν… Ψάχνουν κάθε φορά να βρουν ευκαιρίες να βγουν στην επιφάνεια και να δημιουργήσουν μια όμορφη ατμόσφαιρα. Παιχνίδια του μυαλού…


Μπορεί… Αλλά τέτοιες ωραίες εικόνες, ζωντανές δεν τις συναντά καθημερινά… Γι’ αυτό και δεν χάνω την ευκαιρία, όταν πέφτουν στην αντίδραση μας, να τα αναδεικνύω από αυτό το Site στο οποίο η φωτογραφία καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της… Συχνά – πυκνά θα βλέπουμε τέτοια πράγματα…