Ήταν μια δύσκολη μέρα χθες… Ο κακός καιρός της προηγούμενης μέρας συνέχιζε να κυριαρχεί… Ο αέρας και τα μποφόρ του Αιγαίου μέχρι το απόγευμα συνέχιζε το απαγορευτικό. Μέχρι τις 6 δεν ξέραμε αν θα έφευγε το πλοίο. Τότε μάθαμε… Ευτυχώς που είχαμε έτοιμες τις αποσκευές μας…


Κατεβήκαμε στον Πειραιά στο λιμάνι να ρωτήσουμε στο πρακτορείο απέναντι στο πλοίο KNOSSOS PALLACE που είναι ελλιμενισμένο, περιμένοντας. Η υπάλληλος δεν ήξερε να μας πει… Θα ήταν καλύτερο λέει να τηλεφωνήσουμε αργότερα… Το κάναμε αρκετές φορές Κανείς δεν σήκωνε το τηλέφωνο…


Στο μεταξύ θελήσαμε να δούμε λίγο την αδελφή μου Μαλάμω και το σύζυγο της, Νίκο. Τηλεφωνηθήκαμε. Ήταν στην Ερέτρια, στο εξοχικό τους. Πήγαμε… Καμιά φορά χρειάζεται και λίγη τρέλα η ζωή μας για να την απολαύσουμε. Κι εμείς θέλουμε να ζήσουμε την κάθε στιγμή...


Πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε στη Σκάλα Ωρωπού… Τα καραβάκια – παντούφλες που περνάνε απέναντι έχουν λιγοστέψει απελπιστικά λόγω εποχής… Για την ακρίβεια ένα μόνο έκανε τα δρομολόγια για την Ερέτρια απέναντι… Κι από εκεί είχε κάθε ακέραια ώρα, ενώ κάθε μισή από τον Ωρωπό.


Είχαμε συνεννοηθεί με τον Νίκο Μαράτση. Δεν θα περνούσαμε απέναντι με το αυτοκίνητο… Θα μας περιμένει εκείνος με το δικό του αυτοκίνητο για να μας πάει σπίτι. Έτσι και έγινε… Και ο Νίκος είναι ιδιαίτερα ακριβής στο ραντεβού του. Η Μαλάμω, μας περιμένει σπίτι…


Καθίσαμε τρεις ώρες γεμάτες και φάγαμε για μεσημέρι μαζί τους… Η Μαλάμω είχε φροντίσει για κάτι νόστιμο… Κουβεντιάσαμε. Θέλανε να μάθουν για το γάμο… Είδαν φωτογραφίες. Περάσαμε πολύ όμορφα. Μόνο η αγωνία για το απαγορευτικό του καραβιού μας είχε λίγο αναστατώσει…


Κατά τις 5 πήγαμε στην Ερέτρια να πάρουμε το καραβάκι για τον Ωρωπό. Και κει με περίμενες μια ευχάριστη έκπληξη… Ο αδελφός, Μπάμπης Καρίνος ήρθε από το Λευκαντί που μένει με την οικογένεια του να με δει… Φωτογραφηθήκαμε μαζί, κάτω από το άγχος των ανθρώπων του πλοιαρίου: «Κάνετε γρήγορα, φεύγουμε»…


Γυρνώντας είπαμε να περάσουμε από τον Πειραιά, αφού κανείς δεν σηκωνε, όπως είπα και πιο πάνω τα τηλέφωνα να μας ενημερώσει… Ευτυχώς… Αν δεν πηγαίναμε, ίσως δεν θα φεύγαμε… Καμπίνες δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα και οι επιβάτες πολλοί… Η νύχτα ήταν δύσκολη… Αυτή η εικόνα ήταν στις 2 μετά τα μεσάνυχτα στο πλοίο KOSSOS PALLACE. Ευτυχώς εμείς ήμασταν κάπως καλύτερα…