Από το απόγευμα 4:30 μ.μ. είμαστε στην Αθήνα… Κουραστήκαμε στην επιστροφή. Ταξιδεύαμε τις περισσότερες ώρες νύχτα… 4:15 μ.μ. της 8/4 ξεκινήσαμε από το Βανκούβερ και στη Φαρνκφούρτη φτάσαμε την επομένη, μετά από 10 ώρες πτήσης με τη Λουφτχάνσα. Και ύστερα από δύο ώρες χρειαστήκαμε σε ένα μικρότερο αεροσκάφος της ίδιας εταιρίας κάναμε δυόμιση ώρες μέχρι την Αθήνα…


Μοιάζει σαν να ταξιδέψαμε 24 ώρες, αλλά δεν είναι έτσι… Στην πραγματικότητα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως με το Βανκούβερ του Καναδά όπου περάσαμε τις τελευταίες 15 μέρες πολύ όμορφα έχουμε 10 ώρες διαφορά… Οι σημερινές φωτογραφίες είναι από το διεθνές αεροδρόμιο του Βανκούβερ, λίγο πριν την αναχώρηση μας…


Δείτε μια ομορφιά!... Είναι στον εσωτερικό χώρο του αεροδρομίου… Έχουμε περάσει από τον έλεγχο στις χειραποσκευές και περιμένουμε λίγο να περάσει η ώρα για να επιβιβαστούμε στο αεροσκάφος της Λουφτχάνσα… Λες και είσαι στο σαλόνι ενός σπιτιού. Με ζωντανή πρασινάδα και τρεχούμενα νερά…


Όχι, δεν είναι προβληματισμένη η Σούλα στη φωτογραφία, αν και θα μπορούσε να έχει μια μελαγχολία, δεδομένου ότι ξανάζησε πάλι όμορφες στιγμές σε μια πόλη και χώρα που έζησε πάρα πολλά χρόνια στο παρελθόν… Αλλά και το γεγονός ότι είδε και τώρα άφηνε πίσω της τα παιδιά της και αγαπημένους ανθρώπους… Και δεν είναι λίγο…


Λίγο πριν φύγουμε από το σπίτι για το αεροδρόμιο, όπου μας πήγαν ο γαμπρός της Στήβ και η Έστερ με το αυτοκίνητο τους, φωτογραφημένες από μένα στην είσοδο του σπιτιού που μείναμε για δεκαπέντε ολόκληρες μέρες… Κάτω το σπίτι που μας φιλοξένησε όλες αυτές τις μέρες… Έχει μια μελαγχολία… Σε λίγο όλα θα τελειώσουν… Όλα; Προς το παρόν… Γιατί υπάρχουν σοβαροί λόγοι για την επιστροφή…