Επιστρέφουμε σήμερα Αθήνα, αλλά αξίζει να δούμε μερικές ομορφιές ακόμα…
Μπορεί να είναι Φλεβάρης κι ακόμα και ο καιρός να είναι κρύος. Στην Τέμενη Αιγίου που βρέθηκε για ένα διήμερο απολαύσαμε την ομορφιά μια εξοχής που ήταν απίθανη. Όπως έλεγα και στη χθεσινή μου ανάρτηση, ήθελα να την απολαύσω στο ξημέρωμα της μέρας…
Διάλεξα τη θάλασσα… Έπρεπε να βγω έξω από το Παραθεριστικό Κέντρο, επειδή λόγω εποχής είναι κλειδωμένο και δεν έχει πρόσβαση. Μου άρεσε κι ας ήμουν μόνος. Πήρα τις φωτογραφίες και τις ανέβασα στο Facebook όπου είχα και τις πρώτες θετικές αντιδράσεις των φίλων που με ακολουθούν…
Όμως όπως κάνω πάντα δεν θεωρώ ότι αν δεν μπουν στο Site έχουν τη δυνατότητα οι πολλοί περισσότεροι φίλοι. Άσε που οι φωτογραφίες εδώ είναι ακόμα μεγαλύτερες και ασφαλώς πιο όμορφες να τις απολαμβάνει το μάτι. Το τοπίο γύρω μου είναι υπέροχο.
Χαμήλωσα την κάμερα του κινητού μου να δω την ώρα που σκάει το κύμα πάνω στα βότσαλα… Αχ και να μπορούσε να έχει και ήχο… Να ακούγεται την ώρα που το νερό σέρνεται πάνω στα βότσαλα… Αλλά κι έτσι δεν πάει πίσω. Βάλτε λίγο και τη φαντασία σας να δουλέψει…
Τα δέντρα στην παραλία δεν έχουν πια πράσινο φύλλωμα. Μπορεί να μη χιόνισε εδώ, όπως μας είπαν ντόπιοι, αλλά το κρύο και η παγωνιά τα έχουν κάψει… Θα ξαναγίνουν… Η φύση ξαναγεννιέται το έχουμε πολλές φορές ως τώρα και το πιστεύουμε…
Ξαναγύρισα στη θάλασσα… Με μάγευε η όψη της… Πρωί – πρωί κι ακόμα δεν κυκλοφορεί άνθρωπος. Ησυχία… Το μόνο που ακούγεται είναι το κύμα που σκάει απαλά καθώς το κυματάκι είναι ήρεμο και πολύ ήσυχο… Είναι τόσο όμορφη που αν τολμούσα να αντέξω το κρύο θα την έκανα τη βουτιά…
Λίγο πιο δίπλα οι μικρές πλαστικές ψαρόβαρκες περιμένουν να ανοίξει ο καιρός να τις πάρουν οι ιδιοκτήτες τους και να τις φροντίσουν… Αυτά τα μικρά σκαριά θα φέρνουν, ίσως, ψάρια που χρειάζονταν για το σπιτικό τους… Ξεχωριστή ενασχόληση, κάποιες ώρες της ζωής τους…
Μάλλον είναι ο τόπος που τις αφήνουν για να περάσει ο χειμώνας. Και δεν είναι λίγες… Έβγαλα και τη δεύτερη φωτογραφία ακριβώς γιατί μου άρεσαν, αν και προσωπικά, ουδέποτε έχω ψαρέψει. Μια φορά που μπήκα στο Αιγαίο, στην Νότια Εύβοια, στα Ζάρκα στη βάρκα ενός φίλου μου ταξιτζή, τα είδα πραγματικά σκούρα…