Μια απογευματινή βόλτα ώς τη Σαλαμίνα σε μια κλασική διαδρομή από το Πέραμα…
Από τότε που ανέλαβα τη δημοσιογραφική επιμέλεια και τη φροντίδα της εφημερίδας «Ο ΤΥΠΟΣ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών», εδώ και τρία χρόνια, κάνω πολύ συχνά αυτό το ταξίδι Πέραμα – Σαλαμίνα και αντίστροφα για την επιστροφή. Πηγαίνω την ύλη στην Πόπη, προκειμένου να την επεξεργαστεί τεχνικά…
Έτσι έκανα και χθες το απόγευμα. Είχε προηγηθεί το πρωί κατά τις 11, η επίσκεψη μου στα γραφεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (Π.Ο.Σ.Σ.), στην οδό Βούλγαρη 1, εκεί δίπλα στην Πειραιώς, κοντά στην Ομόνοια, για να παραλάβω την ύλη.
Το έντυπο δεν είναι μεγάλο, πολυσέλιδο. 4σέλιδη είναι, σε σχήμα ταμπόλιτ. Και χθες ο πρόεδρος της Π.Ο.Σ.Σ., Βασίλης Αποστολόπουλος ήταν πιο προετοιμασμένος από κάθε άλλη φορά. Δεν είχε εκκρεμότητες και βιαζόταν. Ήθελε να φύγει ταξίδι για Θεσσαλονίκη…
Κάθισα στο γραφείο μου και τη δούλεψα. Υπάρχει μια σχετική ησυχία αυτόν τον καιρό. Οι περισσότεροι συνδικαλιστές λείπουν στην επαρχία συμμετέχοντας στα κλιμάκια ενημέρωσης ενόψει της Συνέλευσης Αντιπροσώπων που έχει προγραμματιστεί για τον ερχόμενο μήνα.
Κι όσοι δεν είναι εκεί έχουν πάει στα εκλογικά περίπτερα των φιλικών τους κομμάτων ενόψει των εκλογών της 25ης Γενάρη… Έτσι, όπως σας είπα, υπάρχει μια σχετική ησυχία που μου επέτρεψε να δουλέψω την ύλη, να βάλω φωτογραφίες, να κάνω το κασέ και να την πάω στη Σαλαμίνα.
Μ’ αρέσει αυτό το ταξίδι με τα μικρά πλοιάρια, τις «παντόφλες» παίρνεις για να περάσεις απέναντι… Είναι ακριβώς η πιο όμορφη ώρα, του δειλινού, όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες που τράβηξα με το κινητό μου στο Πέραμα. Στην επιστροφή από τη Σαλαμίνα είχε αρχίσει να πέφτει η νύχτα…
Έδωσα την νέα ύλη και παρέλαβα από τον σύζυγο της Πόπης την ύλη του προηγούμενου τεύχους. Με περίμενε στο λιμάνι, όπως πάντα. Αμέσως πήρα το επόμενο καραβάκι για την επιστροφή στο Πέραμα κι από κει στο σπίτι μου, με τη μηχανή. Είχε λίγη ψυχρούλα, αλλά πάντα μου αρέσει αυτό το ταξίδι…