Κυριακάτικη έξοδος στο Θησείο με τελικό προορισμό τον όμορφο Λόφο του Φιλοπάππου…
Ύστερα από ένα τριήμερο ακραίων καιρικών φαινομένων, που τρομοκράτησαν πιο πολύ τον κόσμο καθώς το πρόβαλλαν εντυπωσιακά τα ΜΜΕ (εγώ μόνο λίγη βροχή, όμορφη, είδα…) ήρθε η χθεσινή λιακάδα στην Αθήνα… Κι ήταν μια ομορφιά στις αισθήσεις, τόση που δεν κρατιόμουν. Βγήκα βόλτα…
Ήταν πραγματικά όμορφη ώρα, γύρα στη μία το μεσημέρι, για μια βόλτα… Κατέβηκα στο Θησείο… Την ίδια ιδέα είχαν και πάρα πολλοί άλλοι, αν λάβει κανείς υπόψη του τα εκατοντάδες παρκαρισμένα μηχανάκια… Κάπου εδώ, άφησα και το δικό μου. Από κάποια στιγμή και πέρα αξίζει να περπατήσεις…
Στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου κυκλοφορεί πολύς κόσμος… Μερικοί φορούν ακόμα κοντομάνικα… Ναι, η μέρα είναι όμορφη, ηλιόλουστη, σχεδόν καλοκαιρινή… Σου δίνει ακριβώς την αίσθηση μιας καλοκαιρινής εξόδου… Πολλοί έχουν καθίσει στα υπαίθρια τραπέζια των καφετεριών…
Αυτό όμως που πάντα θα κάνει αυτόν τον δρόμο να ξεχωρίζει είναι οι μικροί πάγκοι των μικροπωλητών, δεξιά και αριστερά, όπου μπορείς να βρεις ότι φανταστείς… Ο παράδεισος για τη γυναίκα καταναλωτή, που μπορεί να παρασυρθεί «χαζεύοντας» με τις ώρες…
Προσωπικά μου αρέσει να παρατηρώ τις φυσιογνωμίες των ανθρώπων που διαπραγματεύονται, κάνουν παζάρια, ψάχνουν προσεκτικά, θέλουν να κάνουν την καλύτερη αγορά στην καλύτερη τιμή σ’ αυτή τη βόλτα τους στο κέντρο της Αθήνας… Και δεν βιάζονται, καθόλου…
Θα μπορούσα να διαθέσω ώρες εκεί, ως παρατηρητής… Αλλά χθες, ήθελα πιο πολύ να περπατήσω… Κι αυτός ο δρόμος είναι ιδανικός… Εδώ βρίσκεσαι περιτριγυρισμένος από πολύ κόσμο και ξαφνικά αισθάνεσαι ότι είσαι μόνος, στην πιο πολυπληθή πόλη της Ελλάδας…
Ο δρόμος μ’ έχει φέρει στο Λόφο Φιλοπάππου, ακριβώς απέναντι από την Ακρόπολη… Όπου η ηρεμία είναι πολύ εμφανής παντού και το πράσινο περισσεύει για να ξεκουράσει το ανθρώπινο μάτι και την ψυχή… Αλλά γι’ αυτά, ας αφήσουμε λίγο χρόνο, να δώσουμε περισσότερες λεπτομέρειες, αύριο…