Όμορφα που περνούν οι μέρες στις διακοπές μας, όταν η καρδιά είναι γεμάτη αγάπη…
Έφυγαν κιόλας περισσότερες από τις μισές μέρες των διακοπών μου στην Κρήτη. Πώς περνούν γρήγορα έτσι οι μέρες… Ούτε που το καταλαβαίνει κανείς… Είναι γιατί είναι όμορφες γι’ αυτό κυλούν γάργαρα σαν νερό… Εδώ η επικαιρότητα βιώνεται με έναν ξεχωριστό τρόπο, Μοναδικό…
Από χθες φθάνουν κι εδώ οι καταιγιστικές ειδήσεις για τη σύλληψη Μαζιώτη… Αλλά ούτε μια στιγμή δεν ένιωσα την ανάγκη να παρακολουθήσω τις ατέλειωτες στημένες αναλύσεις από την τηλεόραση… Όταν μπορείς να βάζεις άλλες προτεραιότητες, τότε όλα είναι υπό έλεγχο. Δεν νομίζετε;
Έτσι, αντί να ψάξω, όπως από συνήθεια κάνω για να δω τους τίτλους των εφημερίδων για το θέμα, προτίμησα να συνεχίσω να ζω τα απλά, καθημερινά πράγματα… Εκείνα που, χωρίς επιτήδευση, βιώνει όποιος έχει αποφασίσει να κάνει ότι μπορεί μέσα στα όρια του εφικτού, για να περνάει καλά…
Ήταν και για μένα ένα, ας το πούμε τεστ… Πόσο μπορώ να ελέγχω όσα με τα χρόνια μας έχουν εκθέσει στη δουλειά; Να χάνουμε δηλαδή το τώρα κι να μπαίνουμε στο τρυπάκι που θέλουν οι εκάστοτε πολιτικοί που ασκούν εξουσία… Να μας αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά και μεγάλα ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν…
Στο χωριό μου, το Θραψανό ξεκίνησαν από χθες το φετινό τριήμερο γιορτασμού για τους Θραψανιώτες αγγειοπλάστες. Το πρώτο γλέντι ήταν χθες… Δεν κράτησε πολύ. Μας φάνηκε ότι κατά τις πέντε (5) τα όργανα ησύχασαν… Αν και προσωπικά τίποτα από αυτό δεν με ενοχλεί. Ο ύπνος μου είναι καθαρός…
Ξημερώματα χαράζω αυτές τις γραμμές… Δεν έχει βγει ακόμα ο ήλιος και κάποια σύννεφα υπάρχουν στον ουρανό… Έχει μια σχετική ψυχρούλα, αλλά είναι υπέροχα να γράφω στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου του σπιτιού της Στασούλας, όπου φιλοξενούμαι, ενώ τα κοκόρια έχουν ξελαρυγγιαστεί να με πείσουν πως μια νέα μέρα είναι μπροστά μου.
Το σπουδαίο και το σημαντικό είναι να μπορείς να ανακαλύπτεις την ομορφιά στα απλά, καθημερινά πράγματα… Όπως στο πέταγμα μιας πεταλούδας που «στήνεται» για να τη φωτογραφήσω σε διάφορες πόζες, παιχνιδίζοντας μαζί μου. Νιώθω όμως πολύ καλά κι αυτό είναι σημαντικό και σπουδαίο…