Ένα κρουαζιερόπλοιο γεμάτο αδελφούς στο λιμάνι του Ηρακλείου Κρήτης για 4 ώρες…
Σήμερα τα ξημερώματα κατέπλευσε στο λιμάνι του Ηρακλείου το κρουαζιερόπλοιο “Louis Olympia” με 400 περίπου Μάρτυρες του Ιεχωβά, επιβάτες… Κι έμειναν μαζί με τους αδελφούς τους στην πόλη για τέσσερις ώρες, γνωρίζοντας από κοντά τι πάει να πει κρητική φιλοξενία.
Τους καλωσόρισαν με πανό που κρατούσαν νεαροί κι όσοι γνώριζαν στοιχειώδη αγγλικά είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν μαζί τους και να ανταλλάξουν λόγια ενθάρρυνσης. Ήταν αδελφοί από διαφορετικά μέρη του κόσμου, κουλτούρας και πολιτισμού. Και τα πρόσωπά τους ήταν χαμογελαστά…
Ναι, η Κρήτη για μια ακόμη φορά ήταν φιλόξενη. Κι ότι έλεγε το σύνθημα στο πανό δεν είχε καμιά απολύτως υπερβολή… Το έδειχναν οι ίδιοι οι άνθρωποι, που ήταν εκεί παρόντες από το πρωί, ακριβώς για να καλωσορίσουν τους ξένους αδελφούς και να τους κάνουν να αισθανθούν σαν τον τόπο τους.
Γύρω στις 9 το πρωί έχει τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία… Ο ίσκιος είναι ακόμα αισθητός στην έξοδο της πύλης του λιμανιού του Ηρακλείου Κρήτης… Έλληνες και ξένοι αδελφοί, έχουν γίνει ένα… Ανταλλάσουν εμπειρίες, μιλούν για τις πατρίδες τους κι έχουν μια κοινή αναφορά, την πίστη τους στον ίδιο Θεό τον Ιεχωβά.
Έχουν ετοιμάσει καλούδια και κεράσματα και τα προσφέρουν με καλή και καθαρή καρδιά… Κερνούν ρακή και μελωμένα ξεροτήγανα, προσεκτικά τυλιγμένα για να μη λερωθούν όσοι έπαιρναν από τα όμορφα εδέσματα. Θα θυμούνται για πολύ καιρό την Κρήτη και τους αδελφούς τους εκεί…
Ήσυχα, ήρεμα, με χαμογελαστά πρόσωπα είναι εκεί, διαθέσιμοι να εξυπηρετήσουν σε ότι τους ζητηθεί… Τυχεροί όσοι γνώριζαν καλά αγγλικά… Μπορούσαν να συνεννοηθούν καλύτερα… Ανταλλάσουν κάρτες και αναμνηστικά δώρα… Ένα κλίμα ίδιο μ’ αυτό της τριήμερης Διεθνούς Συνέλευσης στο ΟΑΚΑ.
Ξέρω ότι αυτές τις εικόνες θα τις δουν πολλοί από την Εκκλησία Ηράκλειο Νοτία… Τους είδα χθες το απόγευμα από κοντά στη συνάθροιση και με ευχαρίστησαν προσωπικά για ότι τους δίνω τη δυνατότητα να δουν εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, καθημερινά… Κι αυτό μου βάζει ακόμα πιο ψηλά τον πήχη της ευθύνης…
Έβαλα σήμερα οκτώ φωτογραφίες… Αλλά τράβηξα πολύ περισσότερες… Γι’ αυτό και θα συνεχίσω κι αύριο και με με άλλες. Είναι πολλά αυτά που θέλω να γράψω και να πω. Και, κυρίως, να δώσω σε φωτογραφικά στιγμιότυπα… Είναι τόσο αυθεντικές και αληθινές οι εικόνες που θα μπορούσαν να δημοσιευθούν και χωρίς λεζάντες… Πραγματικά περιεκτικές…