Περπατώντας ήρεμα μέσα σε μια δύσκολη προεκλογική περίοδο και καιρούς σκληρούς
Χρειάζεται όντως να νιώθεις καλά μέσα σου, ώστε να ξεπερνάς τα προβλήματα που ορθώνονται μπροστά σου, να παλεύεις να αλλάξεις τα πράγματα με χαμηλούς τόνους και αξιοπρέπεια μέσα σε μια προεκλογική περίοδο που πλησιάζει το τέρμα της σε λίγο… Σ’ αυτή την αρχή κινείται και η σημερινή ανάρτηση. Δείτε περισσότερα για τη Λίμνη του Μαραθώνα ΕΔΩ.
Τι βοηθάει σ’ αυτό; Ένα καλό εργαλείο είναι η μνήμη… Η επαναφορά εικόνων που έχουμε ζήσει… Εικόνων χαλαρών, χωρίς εντάσεις που συνοδεύονται με καλά σχόλια και προτάσεις… Όπως, ας πούμε η επιστροφή την Πρωτομαγιά από τη διαδρομή της Λίμνης του Μαραθώνα, όπου και κάναμε μια στάση για φωτογραφίες και όχι μόνο… Είναι υπέροχο το φυσικό τοπίο, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και μόνοι σας.
Τι ξέρουμε γι’ αυτήν; Η τεχνητή Λίμνη του Μαραθώνα είναι μία λίμνη που δημιουργήθηκε με σκοπό τη συγκέντρωση νερού για την ύδρευση της Αθήνας. Σχηματίσθηκε από την ανέγερση του Φράγματος του Μαραθώνα στη συμβολή των χειμάρρων Χαράδρου και Βαρνάβα και σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από την κωμόπολη Μαραθώνας Αττικής. Η Λίμνη του Μαραθώνα ήταν το κυριότερο απόθεμα νερού για την ύδρευση της Αθήνας από το 1931, οπότε άρχισε να δίνει νερό, μέχρι το 1959.
Από εδώ πίνουν νερό οι Αθηναίοι με μικρές εξαιρέσεις ιδιωτικής ύδρευσης. Το 1959 άρχισε να λειτουργεί σύνδεση παροχής από τη λίμνη Υλίκη, ενώ από το 1981 το περισσότερο νερό για την ύδρευση της ελληνικής πρωτεύουσας, προέρχεται από την τεχνητή Λίμνη του Μόρνου. Αν σκεφτεί κανείς ότι το νερό, λόγω της ιδιωτικοποίησης που σχεδιάζουν είναι ένα μεγάλο κοινωνικό αγαθό, τότε μάλλον μπορεί να αντιληφθεί, γιατί όλη αυτή η ομορφιά του τοπίου αγγίζει την καρδιά μου.
Είχα πολλά χρόνια να ξαναδώ την περιοχή… Παλιά περνάγαμε πολύ συχνά, ιδιαίτερα τα καλοκαίρια, όταν η Εύβοια κι αργότερα ο Σχινιάς του Μαραθώνα είχαν γίνει κομμάτι της ζωής μας. Αλλά οι εποχές αλλάζουν… Καμιά φορά μάλιστα έρχονται τα πάνω – κάτω. Όσοι έχουν αναπτυγμένη διάκριση μπορούν να αντιληφθούν τι λέω… Έτσι στην καρδιά μας ανεβαίνουν ξανά, σα να είναι η πρώτη φορά που τα βλέπουμε…