Tαξίδεψέ με σε κόσμους άλλους
ν' ακολουθώ τα ξεχασμένα
μονοπάτια της καρδιάς
φωτίζοντας το δρόμο σου
τη νύχτα αυτή
στη χώρα των σκιών χωρίς φεγγάρι
έρχομαι
κρατώ αναμμένο άσπρο ένα κερί
τη μοίρα μου αφήνω
τη δική σου ακολουθώ
και δε φοβάμαι
το θολωμένο μου από ψέματα μυαλό
θα τους αφήσω... να θυμούνται
πλάι τους πέρασα...
Αύριο... το δάκρυ του ήλιου
που να βρω να σου χαρίσω
όσο γελάς, μα κι όταν κλαις
να το φοράς
στα μάτια τ' ακριβά σου φυλακτό.

Δίχως σταματημό η ζωή σου να κυλά
κι η Αγάπη λάβα στην ψυχή να τρέχει....

από καρδιάς
και πάντα με την αγάπη μου

Χαρούλα Βερίγου