Έπρεπε να κάνω μια “βόλτα” στο Facebook σήμερα το πρωί, για να δω στον τοίχο του συγχωριανού μου Δημήτρη Τρουλάκη αυτές τις φοβερές φωτογραφίες που με γύρισαν πολλά χρόνια πίσω. Τότε που σαν παιδί, πριν φύγω για την Αθήνα, φτιάχναμε στο σπίτι μας την τσιλαδιά και τη χαιρόμαστε στ' αλήθεια...

Ήταν τότε που από το καλοκαίρι και μετά, είχε κάθε σπίτι, ένα χοίρο που μεγάλωνε για τις μέρες των Χριστουγέννων. Πόσες μέρες δεν τρώγαμε το κρέας του... Η τελευταία ρέντα του ήταν η τσιλαδιά (ή πηχτή όπως τη λένε αλλού). Είχαν προηγηθεί τα λουκάνικα, το απάκι, το χοιρομέρι...

Εκείνη την εποχή που εμείς οι μεγαλύτεροι νοσταλγούμε πια, μικρά πράγματα μας γέμιζαν χαρά. Θυμάμαι με πόση λαχτάρα παρακαλούσαμε να μας δώσουν τη φούσκα για να... παίζουμε... Δεν είχαμε δα και του κόσμου τα παιχνίδια...