Πριν ένα μήνα αναρωτιόμουνα τι δέντρο ήταν αυτό, στην αυλή του Αργύρη, έτσι πανέμορφο ανθισμένο που ήταν. Δεν θυμάμαι να ήταν μυγδαλιά. Αλλά πάλι δεν ήμουν σίγουρος...

Και τώρα να 'το το ίδιο δέντρο. Μπουρνελιά είναι, τζάνερα κάνει, όπως τα λένε αλλού. Ο καρπός έχει δέσει. Μικρός είναι ακόμη και δεν φαίνεται και μόνο αν πας πολύ κοντά διακρίνεται μια χαρά...

Πιο ύστερη η μηλιά, είναι τώρα ανθισμένη. Υπέροχη ομορφιά μέσα σ' αυτό το ανοιξιάτικο τοπίο. Κι ας μην του φαίνεται του καιρού. Ας έχει κάτι από χειμώνα μέσα του. Με κρύο και με βροχές. Λίγος ήλιος να βγει και όλα μοιάζουν διαφορετικά. Μόνο λίγος ήλιος...

Μια μουριά πετάει τα πρώτα φύλλα της. Άγριος ακόμα ο κορμός και τα κομμένα κλαδιά. Τα πρώτα πράσινα κομμάτια , ωστόσο, κάνουν την εμφάνισή τους στέλνοντας ένα αισιόδοξο μήνυμα πω; η ζωή μπορεί να αλλάξει,να γίνει καλύτερη, φτάνει να το θέλουμε κι εμείς και να το παλεύουμε...

Δροσοσταλιές πάνω στα κλαριά των δέντρων. Βγήκαμε μια βόλτα να μαζέψουμε σπαράγγια. Ο Λάμπρος με το Γιώργο τα γνωρίζουν και τα μαζεύουν. Θέλει όμως να φοράς γαλότσες. Έβρεχε τη νύχτα, ακόμα και τώρα ψιλοβρέχει...

Μεσημέρι Μ. Σαββάτου... Βόλτα στη φύση,στα Καλυβάκια, από τον περιφερειακό δρόμο. Απόλυτη η ηρεμία του τοπίου, ησυχία. Μόνο κάτι βατράχια ακούγονται, τριζόνια και το κελάηδημα των πουλιών. Βρήκαν σπαράγγια και μαζεύουν...