Πάει κι ο Μάρτης...
Κάθε Μάρτη, κάθε Απρίλη,κάθε Μάη... Όμορφο τραγουδι της εποχής μας. Οι νεότεροι ούτε που θατο ξέρουν, φαντάζομαι.
Αύριο, Κυριακή 1η Απρίλη, πάμε στη Λαϊκή Συνέλευση της γειτονιάς μας. Συμμετέχουμε δραστήρια στα κοινά.
Τα “μαζεύει” σιγά – σιγά κι Μάρτης... Έκανε το πάσο του και τώρα ετοιμάζεται να δώσει τη θέση του στον Απρίλη. Η αλήθεια είναι ότι έκανε μερικά γενναία πισωγυρίσματα στο χειμώνα μέχρι να αποφασίσει να “παραδώσει” στην άνοιξη. Έντονα κρύα, παγωνιά και από την άλλη, ώρες -ώρες ξεπεταγόταν ένας τέτοιος ήλιος που παρέπεμπε σε... καλοκαίρι.Τα κάνει αυτά τα νάζια του ο Μάρτης. Σώου κανονικό... Μικρής διάρκειας. Ίσα 31 μέρες και μετά, σιωπή. Του χρόνου πάλι...
Μ' αρέσει αυτό το παιχνίδισμα με τους μήνες. Το κάνω πάντα στην ολοκλήρωσή ή το άνοιγμά τους. Βάζω κι αυτή κλεψύδρα επάνω αριστερά, αριστερά του κομματιού για να... υπενθυμίζω στους... βιαστικούς ή τους πολύ... χαλαρούς πως ο χρόνος φεύγει έτσι κι αλλιώς.
Κι επειδή, κάθε στιγμή που ζούμε είναι μοναδική, αξίζει να τη ζούμε στο έπακρο. Διότι κάπως έτσι είναι η ζωή. Μυστήριο αλλά και γλύκα, υπέροχη αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις.
Και αυτές τις προϋποθέσεις δεν περιμένουμε να πέσουν ώς μάνα εξ' ουρανού, αλλά τις δημιουργούμε. Με ένταση, με δύναμη, με πάθος. Όπως αρμόζει σε ζωντανούς, νοήμονες οργανισμούς.
Είχε κι ο Μάρτης τις ομορφιές του, δεν μπορώ να πω... Και τα άγχη του και τις αγωνίες του σαν όλους τους μήνες πια... Αλλά τη βγάλαμε. Σταθήκαμε όρθιοι και ξεπεράσαμε τον κάβο...
Θέλει δουλειά το πράγμα. Χρειάζεται να αντιληφθούμε πού είμαστε και να χαράζουμε ρώτα για το αύριο. Δεν ποντάρουμε στην τύχη, αλλά εμπιστευόμαστε τα χέρια μας και το μυαλό μας...
Αλλο ένα υπέροχο τραγούδι έτσι για να ξεκινήσει όμορφα αυτό το Σάββατο...