Ξαφνικά βροχή, μπόρα, καταιγίδα...
Ψηλά από την εκκλησία της Αγιάς Σωτήρας. Στο βάθος,δεξιά, είναι η Μονή του Αϊ Γιάννη του Προδρόμου...
Από το ίδιο σημείο η περιοχή προς το ποτάμι, εκεί που ήμασταν πριν λίγο κι ο Ατσίχολος το χωριό πιο ψηλά από το ποτάμι...
Ατέλειωτοι ορεινοί όγκοι στην ορεινή Αρκαδία. Είναι η πλευρά από το φαράγγι του Λούσιου. Στις κόγχες των βράχων οι καλόγεροι μόναζαν.
Η μέρα ήταν όμορφη και το Σάββατο και την Κυριακή. Το μεσημέρι της δεύτερης μέρας, μετά το φαϊ ξαπλώσαμε λίγο να ξεκουραστούμε, πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Θα πρέπει να τον πήρα λίγο γιατί ξύπνησα από τα μπουμπουνητά. Είχε μαυρίσει ο καιρός, σκοτείνιασε απότομα, οι ουρανοί σχίζονταν από τα αστραπόβοντα και κάπου εκεί, ανάμεσα στη βροχή έριξε και χαλάζι.
Σηκώθηκα. Ήταν 4 το απόγευμα. Μια ώρα μετά είχαμε προγραμματίσει να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο μου και καθάρισα 4 πορτοκάλια απ' αυτά που πήραμε στην Αλέα της σήραγγας Αρτεμισίου όταν ερχόμαστε, νόστιμα και ζουμερά...
Έξω συνεχίζει να βρέχει. Απότομα που άλλαξε ο καιρός... ;Eπλεκα το εγκώμιο της άνοιξης με τις φωτογραφίες που τράβηξα και αυτός “δούλευε” υπόγεια, να αλλάξει τον ήλιο με σκοτεινιά, τη ζέστη με κρύο, την άνοιξη με άρον – άρον επιστροφή στο χειμώνα, έστω και για λίγο...
Μάρτης ο ασταθής... Δεν είναι να του έχεις εμπιστοσύνη. Έτσι τώρα, αλλιώς σε λίγο... Τα μπουμπουνητά συνεχίζονται. Οι κεραυνοί σα να πέφτουν εδώ κοντά... Ο Άρης φοβάται και μαζεύεται κάτω από το τραπέζι. Πιο ψύχραιμη η Σπίθα την έχει αράξει πάνω σε μια ψάθινη καρέκλα...
Μαζεύουμε τα πράγματα για την επιστροφή... Κοντεύει 5, ώρα μας είναι... Κάναμε τη διαδρομή από το Μαίναλο ψιλοβρέχει. Πάνω στο βουνό έχει ακόμα χιόνι. Παγωμένο, αλλά μπόλικο. Έχει αρχίσει να μαυρίζει αυτό το υπέροχο λευκό του χιονιού.
Η διαδρομή μέχρι την Τρίπολη είναι καλή. Το ίδιο κι όταν πια μπαίνουμε στον εθνικό για την Αθήνα. Έχει κίνηση, αλλά όχι υπερβολική όπως άλλες φορές. Σίγουρα έχει να κάνει με τη γενικότερη κρίση. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, ισχυρή και πειστική.
8.30 φτάσαμε Αθήνα. Και σταματήσαμε και σ' ένα βενζινάδικο στον Ασπρόπυργο για να φουλάρουμε το ντεπόζιτο του SUBARU για να είμαστε έτοιμοι στο επόμενο ταξίδι...
Να 'μαστε μόνο καλά στην υγειά μας και να μπορούμε... Και θα το ξανακάνουμε...
Κι όμως η άνοιξη είναι όμορφη κι ας έχει τα σκαμπανεβάσματα της...