Επικαιρότητα
Μ' αυτά τα καραβάκια «παντόφλες» πέρασα στα Παλούκια της Σαλαμίνας να δώσω την ύλη και το κασέ του νέου ΤΥΠΟΥ για να τον «στήσει» η Πόπη κι επέστρεψα στο Πέραμα. Σαν εκδρομή το είδα. Και μου άρεσε...
- Όμορφα είναι τελικά αυτά τα ξαφνικά ταξίδια. Ακόμα κι όταν προκύπτουν ως μέρος της δουλειάς, ακόμα και τότε έχουν τη γοητεία τους. Να, χθες, ας πούμε χρειάστηκε να πάω την ύλη του ΤΥΠΟΥ στη Σαλαμίνα, να την παραδώσω στα χέρια του συζύγου της Πόπης, επειδή η ίδια, εδώ και ένα μήνα, ύστερα από ένα ατύχημα, έχει το πόδι της στο γύψο. Περαστικά Ποπίτσα!
- Και πρέπει να ομολογήσω ότι μου άρεσε αυτό το... ξεβόλεμα από τη θαλπωρή του γραφείου μου.
- Ήταν μια όμορφη μέρα χθες, φθινοπωρινή. Ο ήλιος ζεστός αν και η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά παγωμένη. Ήταν από τις μέρες που δεν ξέρεις πώς να ντυθείς. Βαριά ζεσταίνεσαι, ελαφριά κρυώνεις...
- Ας είναι. Πέρασα μια βόλτα και από την ΠΟΣΕ για τον Βασίλη Αποστολόπουλο. Με ήθελε κι εμένα να μου δώσει και την αμοιβή της Πόπης μιας και θα της πήγαινα ύλη και κασέ. Αυτό είναι το ωραίο μ' αυτούς τους ανθρώπους. Αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω και προσπαθούν να βοηθήσουν με τον τρόπο τους.
- Μια στάση στον Κολωνό, να πάρω το στικάκι με το PDF της «Εφημερίδας της ΕΚΑΠ» τ. 7 από το σπίτι της Ματίνας και μετά κατ' ευθείαν για Πέραμα.
- Το καραβάκι με περιμένει... Ξέρετε, οι γνωστές «παντόφλες». Πέντε λεπτά αφότου ανέβηκα, έλυσε τους κάβους κι έφυγε. Ένα τελευταίο τηλεφώνημα επιβεβαίωσης από την Πόπη που, έχοντας δει να καθυστερώ λίγο, υπέθεσε πως είχα καταλάβει κάτι λάθος, ως προς το μέρος του ραντεβού. Αποκαταστάθηκαν γρήγορα τα πράγματα... Και να 'μαι μόνος στο κατάστρωμα.
- Μικρή η διαδρομή και όμορφη. Πάντα μου άρεσε η θάλασσα. Κι ετούτη η διαδρομή από το Πέραμα στα Παλούκια είναι υπέροχη μ' αυτόν τον μοναδικό ήλιο. Πιο πολύ κάνει να λύσει και να δέσει το καραβάκι από όσο διαρκεί το ταξίδι.
- Γράφω αυτές τις γραμμές στο πέρα και στο δώθε του μικρού καραβιού. Το τηλέφωνο χτυπάει... Είναι ο Λάμπρος. Θέλει να μου πει κάποια νέα από το σχολείο του.
- Φτάνω με το ΑΡΗΣ ΙΙΙ απέναντι. Δεν έχει πολύ κόσμο. Μια καθημερινή μέρα είναι. Ούτε το μισό γκαράζ δεν έχει γεμίσει. Και δίπλα μου στο κατάστρωμα είναι μόνο 5-6 άντρες. Φυσάει ένα ελαφρό αεράκι και το μόνο που ακούγεται είναι ο θόρυβος, ελαφρύς κι αυτός, των μηχανών του καραβιού.
- Βρίσκω εύκολα τον Νίκο. Είναι στο σημείο που μου έχει υποδείξει τηλεφωνικά η Πόπη με τα αλάρμ του αυτοκινήτου αναμμένα.
- Τι να κάνει κι αυτός... Τις δύσκολες ώρες, όλοι πρέπει να βοηθούν στο σπίτι. Έχει μαζί του και το παιδί που πήρε από το σχολείο.
Παίρνω το δρόμο της επιστροφής με το ΓΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣΑ ΙΙ για Πέραμα. Κι από 'κει για Πειραιά για την εφημερίδα μου. Το PDF της εφημερίδας της ΕΚΑΠ θα το πάω σε λίγο να γίνει φιλμ και μετά θα περιμένω για να το δώσω χέρι - χέρι στον Άγγελο να τυπώσει.